کیا تو خانواده ضعیف بزرگ شدن

🙂من یبار عید لباس بیرون می‌خریدن تو خونه هم کهنه های این اونو حتی وقتی تازه نامزد کرده بود جلو شوهرم خجالت میکشیدم بپوشم شلوار بیرونم میپوشیدم

پس کلا مسئولیت پذیر نبودن 

چون اگه کارگری میکردن میتونستن خرج شما رو بدن 

انشالله خدا به خودت آرامش و سلامتی بده 

سعی کن سر پا بشی 

میدونم این تروما ها تو روح آدم رسوب میکنه اما بدون تنها نیستی 

من اینو با گوشت و پوست و استخونم حس کردم🙂💔

ما هم یه برهه ای اوضاع مون افتضاح بود، سر کلاس پامو جوری میذاشتم که سوراخ کفشم دیده نشه، 

خودم مراعات خانواده رو میکردم، وگرنه حاضر بودن خودشون گرسنه باشن برام کفش بخرن، ولی از اونها هم پنهان کردم، کفشامو تو خونه جوری می‌ذاشتم دیده نشن.

اما دوران خوبی بود، درس‌های زیادی گرفتم که الان بعد از گذشت بیست و چندسال میگم هیچ چیزی اونها رو نمی‌تونست بهم یاد بده...

خدارو شکر

آره ماهم تا یادمه حتی کوپنمون هم میفروخت بابام 

کل فامیل لباسهای که برای گرد گیری و دستمال کشیدن هم مناسب نیست برامون میاوردن

یه زمانی پدرم پول دار ترین آدم فامیل بود ولی کل دارایی شو فروخت تجارت کنه شریکش همه رو بالا کشید و ما به روز سیاه افتادیم

زمانی که وضعمون خوب بود فامیل همیشه توخونمون می خوردنو میخوابیدن وقتی به روز سیاه افتادیم جایی ام اگر میددنمون خودشونو به نشناختن میزدن

الان گاهی اوقات مادرم لباس می‌ذاره کنار به کسی بده تک تکشو بررسی می کنم میگم اگر نونو نباشه ومارک نداشته باشی حق نداری به کسی بدی بهش میگم با لباس کهنه کسی خوشحال نمیشه فقط می‌شکنه!

من تا دبیرستان مانتو بیرون نداشتم جایی میرفتیم همون مانتو مدرسه رو میپوشیدم 

من و داداشم ی کیف داشتیم برای مدرسه شیفتامون برعکس بود اون میومد کیفو خالی میکرد من پر میکردم میرفتم مدرسه

کوپن جیره غذایمون بود نمیدونم چرا می‌میفروختن باز خوبه شما تو یه مقطعی زندگیتون خوب بود بابات بنده خدا بدبیاری آورده واسه من راه ورسم زندگی کردنو بلد نبودن

ما سالی ی بار هم لباس نمیخریدیم تعدادمونم زیاد بود 

منم بامانتو مدرسه میرفتم عروسی جیباشم سوراخ بود بایه روسری کج وکوله به بقیه نگاه میکردم

یه بارم یادمه معلم گفت بچه ها هرکدوم اندازه  یه صد تومن آب‌نبات رنگی بخره بیاره اونم تومن ریالی قدیم ها نه ازین صد تومنی الان برا جشن تموم کردن کتاب قرآن بود منو آبجیم نامید اومدیم خونه چهارشنبه بود تا شنبه وقت داشتیم اون صد تومنی رو جور کنیم با اینکه پول زیاد بود بهمون ندادن چون دختر بودیم و بی ارزش

 روز جمعه بود منو آبجیم رفتیم زمین بازی محله مون که بازی فوتبال پسرا رو نگا کنیم همونجوری که میرفتیم یهو آبجیم یه صد تومنی نو پیدا کرد انقد از خوشحالی ذوق کردیم که دهنمون بسته نمیشد شنبه سر راه رفتیم بقالی کلی با اون پول آب‌نبات رنگی خریدیم وقتی رفتیم مدرسه دیدیم که ابنباتای منو آبجیم از همه بچه ها بیشتره 

سلام 

منم این را تجربه کردم ولی خوب بچه بودم نادون بودم

الان میفهمم ثروتمند واقعی پدر و مادر منن ،با اینکه تحقیر شدن و ازشون حق خوری شد ولی با رغبت و رضایت تمام برای دیگران خرج میکنن و محبت میکنن،بدون ذره ای منت 

اصلا هم برای این نیست که دید بقیه را تغییر بدن،از ذات پاکشونه

ی بار یادمه تو حیاط مدرسه ی آلو خشک بزرگ افتاده بود با پا کشیدمش کنار و برداشتم خوردمش ... تاثیرش رو روانم انقدر زیاد بود ک با ۳۶ سال سن هنوز یادم نرفته