انتقال تجربیات مامانهای آبان 88

از همه دوستای گلم ممنونننننننن.راستش آیسا وقتی تازه میخواست دندون در بیاره هم چند باری گاز گرفت اما خود به خود ترک شد و کار به زخم و اینا نرسید.الان 6 تا دندون داره و تقریبا 3 ماهه که دندون در نیاورده.نی نی های شما دندون هفتمشون حدودا چقدر بعد از ششمی سر زد؟؟؟؟میدونین در حقیقت شاید بشه گفت گاز نمیگیره بلکه خیلیییی محکم شیر میخوره.انگار دندوناشو فشار میده و بعد مک میزنه.تموم مدت شیر دادن درد داره.مام جون اینو خیلی خوب گفتی واقعا بد چیزیه.الهی هیچکس تجربه نکنه.اگه همینطور پیش بره شاید مجبور بشم از شیر بگیرمش که فقط خدا میدونه چقدر دلم میخواد تا 2 سالگی بهش شیر بدم.امشب بعد از شیر خوردنش دیدم همراه قطره خونی که میاد مایع سفید رنگی هم میاد.نمیدونم شیره یا چرک.باید برم دکتر.بازم از همدردی و کمک فکریتون ممنون.

راحیل جون منم یه مدت ویانا خیلی گاز میگرفت سینه مو و همیشه یه زخم تازه روش بود یکی دوبار هم دیدم از زخمش ترشحات سقید رنگ میاد که تا مدتی از اون سینه بهش شیر ندادم و دوشیدم. ولی الان 14 ماهشه و دو سه ماهی هست دیگه گاز نمیگیره. فواصل بین دندون دراوردن ویانا گاهی یک هفته هست و گاهی دو سه ماه. کلن حساب و کتاب خاصی نداره زیاد رو این مساله حساس نباش

لیلا جون منم تخت نوزاد تخت نوجوان درسا رو برداشتم گذاشتم تو پذیرایی هم اسباب بازیهاشو میریزم توش هم بعضی وقتها درساخانم به میل خودش میذارم اونجا تا در خلوت خودش بازی کنه

من هروقت بخوام درسا رو بزور بخوابونم گازم میگیره طوری برخورد نمیکنم که حریصتر بشه اما انگاری فهمیده با اینکار دست از سرش برمیدارم که بره سراغ شیطنت هاش

درسا طفلکی خونه بابام که تنهاست چون اولین نوه است حالا حالاها هم خبری از بچه دایی و خاله نیست --------------- خونه پدرهمسرم هم یک عموی بی ادب و خیلی شلوغ داره که 4 سالشه و همبازی خطرناکی محسوب میشه یک پسرعمه هم داره که 6 ماه از خودش کوچکتره و درسا فعلا نمیتونه باهاش بازی کنه -------- هرجایی بریم که بچه باشه درسا کلی ذوق مرگ میشه و میدوه دنبالش و هی بهش گیرمیده که بیا بریم بازی هههههههه طفلکی بچه ام مامانم میگفت با یک مهد صحبت کنیم روزی یکساعت ببریمش مهد با بچه ها بازی کنه ------ نظرتون چیه ؟

چگونه به کودک بیاموزیم خود را سرگرم کند

برگرفته از: www.parents.com

بیشتر والدین کودکان نوپا آرزو می کنند که کودکشان بتواند تنهایی خودش را سرگرم کند. این خواسته والدین منطقی است، چون کودک نوپا می تواند اسباب بازی ها را بر دارد، با آن ها بازی کند، دنبال توپ بدود و کتاب ورق بزند. نوپاها آموخته اند که می توانند خودشان کارهایی انجام دهند و اتفاقاً اغلب هم در انجام کارها توسط خودشان پافشاری و سماجت به خرج می دهند. با این همه یک بچه یک ساله همچنان دوست دارد دور و بر والدینش بچرخد، ما می توانیم به او کمک کنیم که بیاموزد چگونه خود را سرگرم کند. جین فوی، متخصص کودکان در کارولینای شمالی می گوید: "کودکان نوپا اصولاً نمی توانند برای مدت طولانی به تنهایی بازی کنند". طولانی ترین زمانی که می توانید از یک بچه یک ساله انتظار داشته باشید به تنهایی بازی کند چیزی حدود پانزده دقیقه است، دادن چنین فرصتی به کودک کاری است که به انجام دادنش می ارزد، این کار تنها به این دلیل نیست که شما فرصت داشته باشید شام را آماده کنید یا اتاق را جارو و گردگیری کنید. دکتر اسکالار متخصص رشد در مرکز مطالعات رشد و یادگیری دانشگاه کارولینای شمالی در این باره می گوید:"تنها بازی کردن، تقویت کننده استقلال، اعتماد به نفس، خلاقیت، و مهارت های زبانی است. اغلب می بینیم که یک کودک پانزده ماهه موقعی که تنها بازی می کند با خود چیزهایی زمزمه می کند، چنین بازی هایی پایه و اساس رشد مهارت های زبانی هستند."دکتر اسکالار می گوید:" قابلیت بچه ها برای تنها بازی کردن به حال و وضعیت آن ها هم بستگی دارد، اگر بچه گرسنه، خسته یا مریض باشد کمتر به تنها بازی کردن رغبت خواهد داشت. علاوه براین شما از یک نوپای کمی بزرگ تر هم نمی توانید انتظار داشته باشید که مدت طولانی تری تنها بازی کند." دکتر فوی معتقد است: "یک کودک بیست و دوماهه که از نظر شناختی و زبانی قابلیت های بیشتری از کودک یک ساله یا پانزده ماهه دارد تمایل روز افزونی برای کسب استقلال در خود می بیند، بنابراین بیش از پیش دوست دارد با شکستن حد و مرزهایی که شما وضع کرده اید آن ها را و شما را امتحان کند و بنابراین این نیاز بیشتری به نظارت و توجه مداوم و از نزدیک دارد".برای افزایش ظرفیت کودکتان در تنها بازی کردن، چهار کلمه را به خاطر بسپارید:" علاقه،ایجاد عادت، سازماندهی، و جهت دهی".اول سعی کنید کودکتان را به فعالیتی مشغول کنید که به آن واقعاً علاقه دارد، اگر از نظر شما کمی شلوغ کاری اشکالی ندارد به او اجازه دهید اگر دوست دارد لیوان ها و قاشق ها را جابه جا کند یا لباس ها را از کشوی کمد بیرون بکشد. ژولیت که یک پسر پانزده ماهه دارد دو کشوی پایین کابینت آشپزخانه را پر از بطری، قاشق و پیمانه های پلاستیکی کرده تا هنگامی که او مشغول درست کردن شام است، پسرش با آن ها مشغول بازی شود و کاری به کار او نداشته باشد. بنابراین می بینیم که چه طور سرگرم کردن بچه به کار مورد علاقه اش می تواند او را به سمت تنها بازی کردن سوق بدهد.چنان که گفتیم دومین نکته ای که باید به ذهن بسپارید "ایجاد عادت" است. وقتی کودک شما کاملاً مشغول بازی شد، به آرامی کمی دور شوید یا یک مجله به دست بگیرید. وقتی او اسباب بازی به سمت شما می اندازد تا شما را به بازی بکشاند، به راحتی اسباب بازی را به خودش برگردانید و جمله کوتاهی درباره بازیش بگویید و لبخند بزنید. طی روزها و هفته های بعد بتدریج و آرام آرام سعی کنید فاصله فیزیکی و ذهنی خود را از او بیشتر کنید و بیشتر پی کار خودتان باشید، اما هرگز کودکتان را بدون مراقبت رها نکنید. دقت داشته باشید در محلی که کودک مشغول بازی است شئ یا موقعیتی وجود نداشته باشد که امنیت و سلامت کودک را به خطر بیندازد. کودک یک ساله در کی از خطر ندارد. نکته دیگری که در این مورد برشمردیم " سازماندهی " فعالیت کودک بود. پر کردن اطراف کودک از اسباب بازی های جورواجوری که دوست شان دارد منجر به دستپاچگی و گیج شدن او می شود. به جای این کار، هر بار تنها یک اسباب بازی در اختیار او بگذارید و به نوبت اسباب بازی ها را عوض کنید. تری می گوید:"من وقتی می خواهم کتابی بخوانم یا حساب خریدهای روزانه ام را بکنم؛ از همین روش استفاده می کنم، کتابم را به اتاق فرزندم می برم و آن جا اول عروسک پشمالویش را به او می دهم، بعد از چند دقیقه توپ را و بعد از مدتی دو تا کتاب در اختیارش می گذارم، به این ترتیب او مرتب مشغول بازی است و با هر اسباب بازی به نوبت حسابی بازی می کند و سرگرم می شود، و من هم به کارم می رسم."یک کودک یک ساله نیاز به جهت دهی دارد، از این رو وقتی احساس می کنید کودکتان آرام آرام علاقه اش را به بازی با یک اسباب بازی از دست می دهد، با پرسیدن یک سؤال دوباره او را تحریک کنید. مثلاً وقتی کودکتان مشغول بازی با بلوک هایش است، در حین این که مشغول کار خودتان هستید بدون این که مستقیماً وارد بازی با او شوید، با او صحبت کنید. مثلاً می توانید بگویید:" عجب! تو سه تا مکعب رو روی هم گذاشتی. می تونی یکی دیگه هم بهشون اضافه کنی؟"سعی کنید برنامه تنها بازی کردن بخشی از برنامه روزانه بچه باشد. کلر لرنر، متخصص رشد کودکان در واشینگتن می گوید:" کلید تقویت توانایی تنها بازی کردن در بچه ها این است که با افزایش تدریجی زمان تنها بازی کردن، او را به این کار عادت دهید." البته ممکن است اولین تلاش های شما برای وادار کردن کودک به تنها بازی کردن بیش از چند دقیقه نتیجه ندهد و کودک پس از دقایقی کوتاه داد و فریاد راه بیندازد و شما را بطلبد، در این هنگام سعی کنید سریع به او پاسخ ندهید، به او فرصتی بدهید تا خودش با مسأله کنار بیاید. یک زمان مناسب برای ایجاد عادت تنها بازی کردن، بعد از حمام یا ناهار است، این زمانی است که کودک راضی و خشنود به نظر می رسد. زمان هایی که خودتان خسته هستید برای این کار انتخاب نکنید. دکتر فوی می گوید:" خستگی و تنشی که شما در درونتان احساس می کنید ممکن است در رفتار کودکتان منعکس شود."در ضمن به خاطر بسپارید که این فرایند همیشه با یک الگو و با یک کیفیت ثابت نخواهد بود. کودکی که یک روز خیلی خوب خودش را به تنهایی سرگرم می کند، روز بعد ممکن است کاملاً از این کار امتناع کند، اما شما باید تلاش کنید که فرصت های لازم را برای او فراهم کنید تا تنها بازی کردن را به مرور بیاموزد. پیش از این که شما فکرش را بکنید خواهید دید که توانسته اید پانزده دقیقه تمام به حال خودتان باشید و کودک کاری به شما نداشته و شادمانه خود را در دنیای بازی غرق کرده است!

نگین میشه بیشتر توضیح بدی در مورد رفتارهای ممنوعه چجوری برخورد میکنی؟

در مورد تخت نوزاد نوجوان مثل مام هستمم

انجمن ملی پرورش و سلامت کودکان در آمریکا این پنج سئوال اولیه را برای یک معاینه از کودک اُتیستیک تهیه کرده است :

1-آیا کودک شما تا قبل از 12 ماهگی صدا سازی و نجوا داشته است ؟

2-تا قبل از 12 ماهگی آیا کودک شما از اشاره ، اَداها و یا گرفتن دست دیگران و همینطور بای بای کردن استفاده کرده است ؟

3-آیا کودک شما تا قبل از 16 ماهگی از کلمات تنها استفاده کرده است ؟

4-آیا کودک تا قبل از 24 ماهگی از ترکیب دو کلمه استفاده کرده است ؟

5-آیا کودک هیچ کدام از مهارتهای کلامی و اجتماعی خود را از دست داده است ؟

در صورت جواب منفی به چهار سئوال اول و جواب مثبت به سئوال آخر احتمال وجود اُتیسم در کودک داده می شود . البته باز هم یادآور می شویم که برای تشخیص قطعی نیاز به بررسی های بسیار دقیق و جامعی می باشد که باید توسط افراد متخصص و آگاه صورت بگیرد

علائم اوتیسم:
خنده وقهقهه های بی جا وبی مورد یا گریه های بی جهت ( که اختلال رفتاری است نه
حالت عاطفی)
مقاومت در برابر روش های معمول آموزش
گریه توام با کج خلقی وپریشانی شدید بدون دلیل خاص
تکرار طوطی وار
عدم حساسیت مشخص نسبت به درد
بازی کردن به تنهایی
عدم ارتباط عاطفی
چرخانیدن اشیا وعدم ارتباط چشم در چشم
مقاومت در برابر تغییرات
اشکال در هم آمیزی سایر کودکان وکناره گیری
خود رایی وناپختگی در مهارت ظریف وغیر ظریف
وابستگی بی مورد نسبت بر اشیا به طور موقت
بیش فعالیتی مشخص یا کم فعالیتی افراطی
فقدان رشد جسمانی ، اجتماعی ویادگیری مهارتها
پاسخ های غیر متعارف به دریافت های حسی ( معمولا یک آمیزه ای از پنج پاسخ حسی ممکن است غیر متعارف باشد)
دندان قروچه
علاقه زیاد به اعداد واتوبوس
وسواس جابجایی وتنفر از هر گونه تغییر ، فقط یکسانی
فقدان لبخند اجتماعی
تنفر آشکار نسبت به تماس های فیزیکی ، عدم تمایل به در آغوش گرفته شدن
استفاده از مواد بازی سخت وانعطاف ناپذیر

با گذراندن هر ساعت در روز پای دی وی دی یا ویدئو، کودکان 6 تا 8 لغت کمتر از نوزادانی که هرگز ویدئو تماشا نکرده اند، یاد می گیرند. این محصولات قویترین اثر مخرب را بروی کودکان 8 تا 16 ماهه که در سنی هستند که می خواهند مهارتهای حرف زدن را یاد بگیرند، دارد. بطور کلی مهارتهای تکلم در آنها نسبت به بقیه 10 درصد کاهش می یابد.

با این حساب تلویزیون و ویدئوها، پیشرفت کودکان را عقب می اندازند، کودکان نیاز به ارتباط دوطرفه و رو در روی واقعی دارند.

این تعامل هرگز از طریق پرده تلویزیون به دست نخواهد آمد. و حتی منجر به اختلال در دوران شکل گیری ارتباطات مغزی آنها می شود

ری ری جون این اوتیسیم چیه ؟ من دارم دیوونه میشم بعضی از این موارد که نوشتی با حرکات درسا هماهنگی داره نگران شدم لطفا اگه تونستی راهنماییم کن ممنون

تیدا جون من قصد نداشتم کسیو نگران کنم
این سایتو بخون در مورد اوتیسم نوشته ولی به نظرم بچه های ما خیلی کوچیکتر از اون هستن که علائم توشون مشخص باشه

http://fa.parsiteb.com/news.php?nid=9516&keys=%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D8%B3%D9%85%20+%20%D9%85%D8%BA%D8%B2

سونیا جون در مورد تخت نوزاد نوجوان من خودم از قبل تول ویانا گرفتم ولی تا شش ماهگیش فقط چند بار گذاشتمش اون تو تا به کارام برسم و بقیه اوقات رو تو گهواره کنار تخت ما میخوابید. بعد شش ماه دیگه تو گهواره اش جا نشد و از اون موقع تا حالا شبها توی اون میخوابه و ظاهرن هم راحته توش چون بزرگه و فضای کافی واسه غلطیدن توش داره. البته تا همین یک هفته پیش هم ما پایین تختش میخوابیدیم و یک هفته ای هست که تنها تو اطاقش میخوابه و ما برگشتیم سرجامون. در مورد جای تعویضش من شخصا زیاد ازش استفاده نکردم چون از شش ماهگی به بعد که تو اون تخت میخوابید این قدر غلط میزد موقع تعویض که جرات نمیکردم اونجا عوضش کنم.
درباره تخت پارک من فقط تو سفرها به دردم میخوره که خونه هر کی یا هر هتلی میریم خیالم راحته که جای خوابش امن و راحته. یه مدت هم که خونه مامان شوشو بود ویانا تخت پارکشو بردیم اونجا استفاده میشد.