اگه اخلاق نداره برای چی باهاش ازدواج کردی خواهر من
من شما رو نمی شناسم نمی دونم مشکل اصلی تون چیه.. ولی اول از همه حتماحتما برید پیش مشاوره . چند جلسه خودتون برید بعدش همسرتون رو ببرید. شاید هزینه اش کمی گرون باشه ولی می ارزه به درست شدن ارتباطتون.
دوم اینکه باید باید با همسرتون صحبت کنید . اینکه ایشون بخنده یا شما جیغ بزنید هیچی رو درمان نمیکنه . قبل از مشاوره رفتن هم باید بشینید باهم صحبت کنید. بالاخره همسرتونه و پدر بچه تون.
و از صحبت هاهم باید تشخیص بدید چی باعث میشه اخلاقشون بد بشه . چی باعث میشه غر بزنه . اونها رو تا حد امکان حذف کنید .
یک. سال مشاوره رفتیم چند جای مختلف. هیچ فایده ای نداشت.
ببینید کلا معلوم نیست چه مرگشه. یه دفعه میره تو خودش یا مثلا از جای دیگه دلش پره یا هر چیزی که به ما هم ربط نداره دیگه به خودش حق میده هر حرفی را به ما بزنه و هر رفتاری را داشته باشه. کلا هم بعدش نمیگه چه دردشه. کتمان می کنه که من طوری ام نبوده.
خب شما الان اینجوری که دارید با من در مورد ایشون صحبت می کنید اگر جلوی خودشونم اینجوری صحبت کنید که همه چی رو خراب می کنید. آقایون گاهی وقت ها بیشتر از ما خانوم ها نیاز به توجه و محبت و احساس دارن عزیزم .
احتمال زیاد یکی از مهم ترین موردهایی که باعث شده همسرتون بداخلاقی کنن ، کمبود توجه و محبته .
و این احساسات سرکوب شده که توجهی بهش نشده، توسط عصبانیت و خشم و مسخره کردن خودشو نشون میده .
رفتارتون رو با همسرتون تغییر بدید.
باهاش جنگ نکنید. بهش بگید که این اخلاقش رو پذیرفتید و همینجوری که هست دوستش دارید.
هر روز حداقل ۲۰ دقیقه باهم فقط و فقط حرف بزنید .
عزیزم من مدتها طبق آخرین تحقیقات روانشناسی باهاش رفتار می کردم ولی فایده ای نداشت هر چی بدتر و پرروتر و دست پیش تر میشد. فکر کرده بود خبریه که لینقدر تحملش می کنن و تحویلش می گیرن. این حرفها زمانی جواب میده که با یه شخصیت سالم برخورد داشته باشی. چیزی از ذات خراب شنیدین؟ بعضی ها ذات شون خرابه، اینا یا نطفه یا لقمه شون مشکل داره و حلال نیست.
تحقیقات روانشناسی رو من کاری ندارم..... ولی باید یجوری رابطه ات رو همسرت میدیریت کنید عزیزم... یجوری باهاش بسازی . اینجوری نگید . اگر ذاتش خراب بود خب قطعا انتخابش نمی کردید، یه وجه مشترک و خوبی دیدید که انتخاب کردید. پس سعی کنید ویژگی های خوبش رو به یاد خودتون و خودش بیارید. لج نکنید.... الان مشکل شما فقط جنگ با همسرتون هست. می خوایید با جنگ درستش کنید. ولی اول از همه باید این اخلاقش رو بپذیری و بگی این همسر منه. با همه اخلاق بد و خوبش. بالاخره همسرمه...
بعد از پذیرش، کلی راه جلوتون باز میشه که می تونید از طریق اونها به دل خودتون و همسرتون آرامش بدید
هیچ چیزی تو این دنیا غیر قابل درمان نیست.
هیچ چیزی درست نشدنی نیست.
هر چیزی داروی درمان خودش رو میخواد. همسر شما شاید عزت نفس نداره . و شمابه عنوان همسر این عزت رو بهش بدی.
شما الان خودت داری ضعف نشون میدی. از من ناراحت نشو عزیزم. ولی دارم میگم که شاید بتونم کمکت کنم . ضعفت کجاست؟ اینجاست که داری میگی: فکر کرده بود خبریه که این همه تحویلش میگیرن !!!
خب خواهرمن، چی میشه اگه فکر کنه خبریه؟! یه لحظه فکر کن
ببین اگر مثلا به عنوان مرد خانواده ات فکر کنه که خیلی ادم خوب و باحالیه، چی اتفاقی میوفته ؟
شاید اوایلش حس غرور بیجا پیدا کنه. ولی اگر ادامه بدی، اگر محبتت دلی باشه ، اونم تغییر میکنه... باور کن
عزیزم این حالش خوب باشه و بهش بال و پر الکی بدی دیگه بقیه از دست زبونش آسایش ندارن. نه من بلکه یه دفعه میبینی گوشی بردلشته زنگ زده به دوستاش داره آزارشون میده یا واقعا اینا خونوادگی خیلی خودشاخ پندار و از خودمتشکر و دست پیش هستن همینجوری حالا چرا من بیام جیزی که نیست و خوبی هایی که نداره را بهش ببندم که عزت نفس پیدا کنه. می خوام صد سال سیاه پیدا نکنه که بشه بلای جونم. صمن اینکه مادرش باید عزت نفس بهش میداد نه من در چهل پنجاه سالگی اش بهش عزت نفس بدم. من نهایت بتونم به بچه خودم عزت نفس بدم.
اره خب . مادرش نقش مهمی تو عزت نفسش داشته. خودشم همینطور. بعد از پدر و مادر خودمون باید خودمون رو درست کنیم و تقویت کنیم عزت نفسمون رو . ایشون خودش باید خودش رو تغییر میداد. حالا نداده. یا عقلش نرسیده یا نتونسته یا هرچی.....
ولی الان همسر شماست. همستون اهل آموزش دیدن یا کتاب خوندن هستن؟؟؟؟
