خواهش میکنم گل نازم.من عمیقا درکت میکنم چون لحظه لحظه های زندگیتو،زندگی کردم و ضربه خوردم و وقتی به آرامش رسیدم تازه متوجه شدم چقدر الکی به خودم سخت گرفتم و زندگی خیلی شیرین تر و آسون تر از اینا بوده!
این آرامش رو برای شما و همه ی زنهای آزاده جهان آرزو میکنم که بهش برسید.🌹
کاهی آدم مجبوره به تحمل ... شاید نفر هزارمی باشی که بهم میگه خیلی پخته ای
هیچوقت از این حمله خوشم نیومد چون پشتش کلی درد کشیدم
حتی همسرم ر مشکلت خصوصی و خانوادگیش میاد با من مشورت میکنه میگه تو همیشه نظرات خوبی میدی می‌دونی باید چیکار کنی
یه وقتایی حرص میخورم میگم من هیچیییییی. نمیدونم توروخدا بیارم تو خودتو قاطی کن بیا کمک من
من فقط از روی تجربه نظر میدم و آیندشو میدونم کسای دیگه از بی تجربگیه چون اکثرا تو موقعیتش نبودن
فقط میگم حیفی خودتو ب پای این آدم و خانوادش تباه نکن خودتو از وابستگی ها و خاطراتت با این آدم خلاص کن احساسی تصمیم نگیر برگرد پیش خانوادت قدرشونو بدون و تلاش کن مستقل شی و با آدم درستش ازدواج کن
خب من همیشه میگم قیافه خواستگار مهمترین ملاک برای ازدواجه که شما ظاهرش رو نپسندیدی
منم همسرم چهرش خوبه ولی اون چهره ای که من میخواستم نیست و میدونم سخته
شما بخش زیادی از مشکلاتت اینه که مقایسه میکنی همسرتو
و فکر میکنی طلاق بگیری موقعیت های بهتری داری
خودت هم مقصری آدم ها اینجور وقت ها اشتباهات خودشون رو نمیبینن
تو اشتباه کردی پس پای اشتباهت وایسا
تلاششو بکن اگه نتیجه نداد برو بسلامت
داری برا شوهرت بزرگتری میکنی همین باعث سردی مرد میشه
میخوای تغییرش بدی و ازش آدمی بسازی که دوست داری
باور کن اگه توانش رو داشتی چشمهاش رو هم مشکی میکردی
تا باب میل خودت باشه
ببین میتونی همسرت رو با همین اخلاقیات قبول کنی بدون غر زدن و قهر و....یا نه
اگه نمیتونی نه خودت رو آزار بده نه اونو
برای اون دختر قحط نیست برای تو هم همونجور که خودت میگی خواستگار زیاده
من احساس میکنم مامانت به خاطر کمبودهایی که خودش از جانب پدرت کشیده و مهر و محبتی که از سمت پدرت متوجه تو بوده از اول بهت حسودی میکرده .. بعدم حتما راجع به دلیل رفتار همسرت از مشاوره حاذق کمک بگیر... مطمئن بشو که درگیر دوست ناباب نشده باشه... به نظرم فعلا عروسی نکن و باکره بمون.. احساسم میگه بری سر زندگیت افسرده تر میشی.. اخلاق به هیچ وجه تغییر نمیکنه، به خصوص از یه سنی که شخصیت مرد کاملا شکل گرفته.... حتی در مورد پدرت هم میگم شاید مامانت مقصر بوده که پدرت اوایل بهش بی احترامی میکرده.. این و از جایی میگم که کودک بی گناه خودشو با کتک و توهین و تحقیر قربانی کمبودهاش میکرده
عزیزم بزار منم یه نصیحتی بهت بکنم دوستانه
ببین شرایط خانوادگی ت یجورایی شبیه منه
ینی وقتی داشتم میخوندم همش میگفتم چه جالب بلاخره یکی پیدا شد مثل خودم اینطوری باشه فقط با یسری تفاوت جزئی اینکه مادره من هیچوقت نیومد ازم معذرت خواهی کنه اون اصلا فکر نمیکنه که اشتباه کرده یا هرچی هیچوقت نیومد بهم بگه دلیل رفتارش چیه پدرم هم تا همین چندسال پیش یجوریه دیگه بود ینی من هم دورانی که بد بود باهام رو دیدم هم دورانی که خوب بود باهام
منم نمیدونم واقعا چیشد که ازدواج کردم
خانواده من با خانواده شوهرم خیلی فرق داشتیم اصلا بهم نمیخوردیم باز خوبه مادره شما تا دید اینا رو عاقل شد مادره من که اصلا ذره ایی اهمیت نمی‌داد منم فوق‌العاده چشم و گوش بسته بودم مثل تو فقط درس میخوندم
وقتیم ازدواج کردم خانواده همسرم دقیقا عین تو شوهرمو ول کردن دقیقا عین تو انگار شوهرم از پرورشگاه اومده
طفلی بخاطر این کارای خانوادش تو عقد خیلی اذیت شد آخرشم 2 بار با مامانم خیلی بد دعواشون شد منه گاوم هیچ غلطی نکردم
ببین تو الان 2 ساله سره خونه خودتی خب
2 ساله رابطه نداشتی و باکره ایی
ولی خدارو هزار مرتبه شکر شوهرت خ ی ا ن ت نکرده
ببین بنظره من شما مشاوره کاره تونو راه نمیندازه همینقدر که همسرت میاد خیلی عالیه دنبال یادگیریه خیلی عالیه
یه نصیحت دوستانه بهت میکنم عزیزم
ببین یه فرصت دیگه به خودت و همسرت و رابطه تون بده بخاطر خودت که میگی نمیتونی طلاق بگیری بخاطر جو خانوادگی که داری
فقط یه فرصت بده
یه روانکاو باید پیدا کنی یه روانکاو کاربلد
اول یه جلسه خودت برو پیش روانکاو سوال ازش بپرس ببین واقعا کاربلده یا نه صرف اسم در کردن بهش اعتماد نکن یه روانکاو عالی پیدا کن باهم برین پیشش
ببین چون تو 20 سال اینطوری زندگی کردی شوهرتم همینطور شایدم بیشتر پس قطعا اگه بخواین تروماهای خودتون حل کنین 1 تا 2 سال طول میکشه و نیاز به همچین فرصتی دارین فرصت بده صبر کن یکم پیش بره ببین چطور میشه هم تو اشتباه داشتی هم اون
فقط یه بار یه فرصت بده
هر صفتی که در خودت باشه قادر به تشخیصش در دیگران خواهی بود و اینکه بهم میگی مهربون قطعا در وجودت خودت هستش🌹
عزیزم وقتی دل مهربون و دلسوزی داری قطعا این دل برای خودتم میسوزه و گاهی باعث میشه فکر کنی که حیف شدی و این زندگی در شان تو نیست و این ممکنه دیگران رو به این فکر وادار کنه که شما مغرور هستین که از خودتون تعریف کردین!
بهت میگم که این دلسوزی هم از سمت شیطان هستش چون میخواد انرژیتو بگیره و افسرده و ناامیدت کنه.هر وقت خواستی شرایطتتو بکوبی تو سر خودت یه لحظه دست نگه دار.به خودت لبخند بزن.به خودت افتخار کن.بگو حتما اینقدر قوی هستم و توانایی دارم که خداوند میخواد چیزی توی این شرایط بهم یاد میده و منو لایق دونسته.اینطوری کم کم دست از نشخوارهای فکری دست برمیداری و به آرامش میرسی❤️
عزیزم من عاشق چهره همسرم بودم قربون صدقه چشمای رنکیش میرفتم
ولی همه اینا تازه الان یک ماهه به چشمم اومده
وگرنه چهرش به دلم بود و خیلی هم برام جذاب بود
حتی همین مقایسه کردن من برای یکی از کاربر ها توضیح دادم من تا قبل این یک ماه چون اندام ورزشکاری دوست دارم وقت دیدم همسرم اهل ورزش نیست تویخیاون چنین آقایی ببینم سر بلند نمیکنم تو اینستا آقایون لخت رو دنبال نمیکنم که مبادا بدنشون برام جذاب برسه و برم تو فاز مقایسه .
ولی یک ماه هست که همه ایراداتشو دارم میبینم
بله منم اینشاهات داشتم مثل هرکسی ... اما هیچوقت سعی نکردم تغیرش بدم خود همسرم از اول دنبال این بود شبیه من و خانوادم بشه
همیشه میگه چقدر من اشتباه تربیت شدم ...البته فقط پیش من میگه اونم وقتی خیلی بغض داره
هرکاری کرده با میل خودش بوده
من هیچوقت حتی ازش نخواستم فلان کار بکن یا نکن
اسی منم بعد عروسیم یه حس پشیمونی داشتم اینک از صفر شروع کردیم ولی بهش بها ندادم و دوتایی زندگیمونو ساختیم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز