مشکلات بچه های طلاق چیه

اگه پیش خودته که نگران نباش کی از بچه واسا مادر مهتره برادرزاده ی من ۶ ماهه بود مامانش طلاق گرفت رفت این بچه تا الان که ۲۰ سالشه یه روز خوش نداشته بخدا باباش زن گرفت رفت یه شهر دیگه بچه موند پیش مامانم که سنش بالاس هزار تا صاحب داشت هز کی یه جور تربیتش میکرد عصبی و عقده ای شده هزاران هزار مشکل داشتن باور کن همین الان میخوام زار بزنم واسه مظلومیتش به هر قیمتی شده بچه رو ببر به شوهرت نده 

ازدواج کرد شوهرش اذیتش میکرد کتک میزد از خونه ببرونش مینداخت هروووووز و هر ثانیه این به من و بابام زنگ میزد گریه و ناله میزد خستههه شده بودم از گریه ها و مشکلاتش حتی از صداش بیزار شده بودم هنوزم که هنوزه دلم نمیخاد زیاد صداشو بشنوم بااینکه الان زندگیش یه کم بهتر شده. ولی من هنوزم دوس ندارم ببینمش یا صداشو بشنوم نتونستم حتی زنگ بزنم عیدو تبریک بگم

تقریبا ۱۰ سالم بود با خواهر و برادر کوچیکتر :)

برسه ب جدایی سن و سال نمیشناسه ادم ک‌نمیدونه توی کدوم دوره از زندگیش ب ته خط میرسه ولی بدترین حالت ممکنه برا پدرمادراس ک‌درد جدایی رو‌میکشن وگرنه بچه ها بزرگ میشن 

ببین قبول دارم که خیلی چیزا رو تجربه نکرده مثلاً اصلاااا یادش نمیاد و همسرم و زن سابقش که مادر این بچه باشه با هم زندگی کرده باشن...سفر رفته باشن و...چون اون زمان جدا شدن و بچه بوده.

اما به جرات می تونم بگم همسرم و اون خانم بی نظیرترین پدر و مادر براش بودن خودشم گفته و میگه.

هیچ پدری تا به حال ندیدم مثل همسرم پا به پای پسرش باشه گاهی اوقات دوستاش بهش میگن دروغ میگی باباته،،بابات نیست و داداشته چون میره راحت باهاشون ارتباط می گیره اصطلاحات این دوره رو راحت جلوش میگن این جور نیست بدش بیاد اخم کنه.

یا مادرش هیچ وقت ندیدم پسری به این سن و سال بدون این که کسی بهش بگه کار خونه کنه،،مرغ پاک می کنه از صد تا مرغ فروش بهتر،،سبزی پاک می کنه که فقط میگی نگاه کنم و اینا رو مدیون تربیت مادرش و شوهرمه.

منظورم از جلوتر بودن اینه که قوی و مسئولیت پذیر بار اومده و به اندازه ی خودش هم بچگی کرده پا به پاش شوهرم رفته و میره...اما از این طلاق براش بت و تابو نساختن...عین همسرم شده حتی تن صداش هم داره عین خودش میشه...گاهی اوقات به شوهرم میگم چه جور می تونی انقدر صبور باشی من می زنم تو سر خودم گریه می کنم غر می زنم اما تو نه...بدترین روزا هم گذروندی و دقیقاً پسرش هم عین خودش شده.

بچه ی طلاق نیستم. ولی وقتی بچه داری نباید طلاقو به عنوان اولین راه انتخاب کنی.

یکی از‌چیزهایی که به نظر من خیلی ناراحت کنندس دیدگاه مردم نسبت بهشون. هرچند الان اوضاع خیلی بهتر شده ولی این موضوع مخصوصا برای ازدواجش امتیاز منفی به حساب میاد.

اینجور بچه ها هیچ وقت ارامش یه خانواده ی کامل رو احساس نمیکنن، با محبت پدرو مادرشون نسبت به هم دلگرم نمیشن، از محبت همزمان پدرو مادر به خودشون بهره‌مند نمیشن، اگر والدی که سرپرستیشون میکنه مستقل نباشه و مجبور باشن پیش عمو،دایی،پدربزرگ،مادربزرگ و... بزرگ بشن خیلی خیلی بد و سخته

اگرم والد مستقل زندگی کنه مدام نبود یکی از والدین نمود میکنه و فشارها بیشتر میشه، اگرم نامادری/پدری بد گیرش بیاد که دیگه هییییچ

خیلی موضوعات دیگه هم هست و واقعا سخته:(

من بچم الان پیشم نیس تا الان دارم واسش گریه میکنم حتی ب این فک میکنم ک شام‌خورده یا نه

اون بچس بازی میکنه همراه باباش میگذرونه زمانو ولی وقتی می بینه منو انقد با حسرت میاد بغلم انقد شبا محکم بغلم میکنه ک‌من تا صب واسش گریه میکنم

اصلا کلمه ی پدر حس امنیت رو برای ادم به وجود میاره

این که حامی نداشته باشی و احساس کنی تکیه گاهی نداری خیلی سخته:(

شاید بابا اونقدری هم حمایتگر نباشه ولی به هرحال وقتی داشته باشیش جلوی بقیه حرفی برای گفتن داری

خدا به همه کمک کنه

بگو

شاید پیامات باعث بشه یه نفر که شرایط زندگی داره از تصمیمش صرف نظر کنه....

مغالطه تعمیم شتاب زده😁

یه دوستی داشتم گید زن بابا افتاده بود

اونم هی عذابش میداد

الان ازش خبر ندارم🥲