تصمیم برام خیلی سخت شده من چیزایی رو میخوام که شوهرم قبول نمیکنه وگفت من اینجور چیزا رو نمیتونم قبول کنم
مثلا میخوام مستقل باشم تنهایی برم بیرون کارامو بکنم یا لباس دوست دارم راحت بپوشم که اون قبول نمیکنه اون یا چادر وعبا میخواد یا نهایتا مانتو بلند بپوشم ومن دوست ندارم به اصافه میخوام کار کنم درس بخونم از نظر مادی مستقل شم رانندگی یاد بگیرم ولی به خاطر محدودیت یکه برام گذاشته نمیتونم
عزیزم من در مورد زندگیت نظری نمیدم اما مادرم مثل شما بود و یک عمر زندگی کرد اما من همیشه حس میکردم که پدرم رو دوست نداره و زندگی غمگینی داشتم و دارم. اگر با این وضع بخواین بچه داشته باشین بدون اون بچه نابود میشه
الان من بین دو راهی موندم یا جدا شم برم دنبال اهداف وآرزوهام یا اینکه بمونم تو این زندگی خب هر کددم برم سختیه خودشو داره الان تو جنگ بین عقل وقلبم موندم قلبم هیچوقت با این زندگی نبود و خواسته دیگه ای داشت عقلم میگه ٧سال برا این زندگ یزحمت کشیدی پدرم در اومد تا خونه دار شدم برا همه چیزش خون دل خوردم وسایلش رو تک تکشون پول جمع کردم خریدم الان باید ول کنم برم یکی دیگه صاحبشون بشه خب زور داره برام وتو دو راهی سختی قرار گرفتم میشه راهنماییم کنید😢
حق داری تا حدی استارتر ولی چند تا تاپیکت را دیدم خانوادت هم حمایتت نمیکنن و جو خونه پدرت هم شبیه خونه شوهرت، پس عجله نکن، مشاور رفتی؟
ازدواجت اجباری بود؟؟؟۲۲ سالته ۷ساله ازدواج کردی؟؟؟
عزیزم بشین سر زندگیت وکیف کن از بس آرمانگرایی کردی این زندگی روبهقفس تبدیل کردی عاشقانه رفتارکن واز همین زندگی درکنار شوهرت لذت ببر خیلی ازخانمهای شاغل حسرت میخورن که کاش خانه‌دار بودن نیمه پر لیوان روببین وزندگیت رونابود نکن بعد طلاق حتما پشیمون میشی مطمینم اگه شوهرت رفیق باز و معتاد بود ودستدبزن هم داشت باز یه چیزی
من خددم دارم میرم هفته پیش اولین جلسه بودم چون من تو حال روحی خیلی بدی بودم افسرده شدم الان با قرص ودارو یکم بهترم تو جلسه اول خودش اومد داخل ولی الان میگه فقط تو میری چون من مشکلی ندارم تو مشکل داری خودت برو مشاور
منم نمیخوام الان تصمیم بگیرم میگم باید خوب فک کنم اول چون تصمیم حیاتیه برا من ممکنه زندگیم رو به قبل وبعد تقسیم کنه
