شوهر من تک پسره و با دوتا خواهر
مادرشوهر من قشنگ یجوری برخورد میکنه انگار دختراشون بیشتر دوس داره
میریم اونجا از دل نمیشه چیزی بیاره بخوریم شوهرمم بگه فلان چیز بیار باهم بخوریم کلی دعوا راه میندازه نمیخواد بخوری
ولی برا دختراش اینجوری نیس چیزی بخوان بهشون میده یا حتی براش کنار میزاره
یا کلا مارو دعوت نمیکنه اگه خودمون هم همینجوری شب بریم اصلا هیچی درست نمیکنه
حالا دیشب رفتیم خواهرشوهرم اونجا بود داشت پیراشکی درست میکرد بعد مادرشوهرم بهم گف آره بچش هوس پیراشکی کرد گفتم پاشو درست کنیم
ما چایی خوردیم گفتیم بریم گف حالا بمونید نفر یه دونه ای با هم میخوریم
من چیزی نگفتم شوهرم دلش میخواست بمونه
خلاصه بعد شام خواهرشوهرم میخواست بره گف آره وسط هفته بیا کیک بپزیم آخرهفته هم بیا پیتزا درست کنیم اصلا به ماهم چیزی نگفت شما هم بیاین
آها اینم تو پرانتز بگم که من باهاش خوبم هر وقت هم ناراحت شدم به روی خودم نیاوردم خونمون هم میاد هرچی دارم میارم پذیرایی میکنم خودش هم ازم بد نمیگه جلو بچه هاش
ولی من واقعا ناراحتم بیشتر هم دلم واسه شوهرم میسوزه شوهرمم از این موضوع کلی ناراحته همش میگه مادرم دوسم نداره
دلم میخواد به مادرشوهرم یه چیزی بگم ولی میترسم ناراحتی پیش بیاد
