کیا تو خانواده ضعیف بزرگ شدن

من مادرم تو خونه های مردم کار میکرد من و خواهر کوچیکمم صبحای زود بیدار میکرد با اتوبوس میرفتیم خونه های بالای شهر کار برای نظافت یه سری یادمه صاحبخونه قورمه سبزی درست کرده بود مادرم و صدا زد گفت غذاتونو بیرون تو حیاط بخورین بچهام خوششون نمیاد تو آشپزخونه بخورین آخه لباس بچهات خیلی پاره و زشته خیلی دلمون شکست بیچاره خواهرم همش میگفت چه غذای چه بویی داره اسم غذا چیه گفتم آبجی منم اسمشو نمیدونم خوردیم و تا 7 شب مادرم اونجارو نظافت کرد و مثل هر روز سوار اتوبوس شدیم برگشتیم خونمون مثل همیشه بابام مست جلوی در دسشویی افتاده بود و خوابیده بود از ترس اینکه بیدار نشه و مارو کتک بزنه میرفتیم تو کوچه من و خواهرم تا بابام از خواب پاشه الان خواهرم سرطان داره براش قورمه سبزی پختم و بردم گفتم آبجی اسم اون غذا قورمه سبزی بود یادته آبجی پاشو برات پختم بیا قربونت بشم بیا خواهر برات بمیره بیا بخور ولی دیر شده خواهرم دیگه هیچی نمیخوره هیچی آخ بمیرم برای تمام گشنگیات برای تمام بی کسیات نمیگذرم از پدرم 😭😭😭😭

چقدر مثل منی دلم شکسته چند ساله کارم همش گریه س

ما هم نداشتیم 

کاش هنوز نداشتم بابام بود 😭

خدا اشکام دارن میریزن رو بالشتم الان فقط از خدا آرامش ابدی برای خودم و خواهر کوچیکم پروین جانم میخوام خیلی گشنگی خیلییی کلفتی های مامانم خیلی بدبختیا تو این چند سال کشیدم دیگه وقتشه برم با آبجی قشنگم تو بغل خدا😓😓

عزیزم خدا شفاشون بده

قلبم آتیش گرفت 

قربونت بشم منو ببخش ناراحتت کردم 

هست عزیزم خود من الان نون ندارم بخورم نه که ندار باشیم نه چونکه خانوادم انقدر خسیسن که حاضر نیستن پول بدن بهم منم بیمارم نمیتونم کار کنم 

همشو تجربه کردم جز تجاوز

یاد تمام دردا و بدبختیای خودم افتادم..که با چه خونی دلی بزرگ شدم😔

اول ابتدایی اوضاعمون بشدت خراب بود ن چیزی برای خوردن داشتیم ن چیزی برای پوشیدن،ازدست یه پدربی غیرت معتاد،،،اصلایادم نمیره اول ابتدایی توی صف لباس همه طوسی بود برای من کرمی اونم کوتاه ،،،یکی ازمادرابرگشت به مادرم گفت حداقل یدست لباس براش میخریدی

طفلی مادرم ازفردای اون روزرفت سرکار،باهزارفشاربابای بی غیرتم وازاون روزبه بعدشایدخوردوخوراکمون ضعیف بودولی ازلحاظ ظاهرازهمه بهتربودم

منم این نداری رو تجربه کردم، یبار مدیر مدرسه صدام زد بهم لباس داد دم عیدی😁

 البته زمان ما خیلی ها وضعشون خوب نبود و واقعا من هیچوقت حسرت نخوردم، الان یاد اون دوران میفتم با اینکه سخت بود ولی شیرینه خاطراتش برام چون اونموقع خانوادمون جمعشون جمع بود

هعععی خیلی وقت بود دلم میخواست در بارش حرف بزنم بلکه سبک شم ،

پدرم کارگر بود و حقوقش کم ،اما اما بدبختی عظما اینجا بود که مادری داشتیم بشددددت خسیس و تنگ نظر نسبت به بچه های خودش ،

اگر سر سفره غذای مختصری بود مثل کته ساده ،انگار گوشت تن اینو داشتیم می‌خوردیم ،

اصلا چشم نداشت غذا بخوریم ،خیلی سر سفره داد و هوار میکرد و منت میزاشت ،وای که چقدر مادرم منت میزاشت و تحقیر مون میکرد به خاطر یه نون و ماستی که بهمون میداد ،

یه جوری شده بود که من هم متنفر شده بودم از غذا خوردن ،هم عذاب وجدان می گرفتم ،برای همین من هیچوقت سر سفره سیر غذا نمی‌خوردم 

تک فرزند بودی واینقدرسخت میگرفتن؟ منم یه دختر دارم دلم پسرمیخاد ولی اگر بچم بی لباس وغذابمونه لحظه جون دادنمه. تویه اتاق 40متری مستاجریم. خیلی تاریکه بااینکه برق روشن میکنیم.. بچه ام دایم توکوچه میره که حوصلش سر نره وبابچه های کوچه بازی میکنه. من هرچی گشنگی بود توخونه شوهروپدرشوهرلعنتی کشیدم. 

عزیزم من یکی گیر نکردم همش یادم رفته اما درد اینه هنوزم بدبختم نمیدونم چرا بعضیا شانس ندارن