عزیزدلم...میفهمم که الان چه حالی داری و سردرگمی...نمیدونی باید برای کدوم اتفاق ناراحت باشی،،اینکه بهت تعرض شده یا اینکه بقیه بفهمن و چه فکری راجبت بکنن...
اول اینو بدون به هیچ عنوان تقصیر تو نبوده ...تو به هیچ دلیلی مقصر نیستی و اون آدم یک مریض روانی و لجن بوده که این کار رو کرده...خداروشکر کار به جاهای بالاتر نکشیده...
دوم اینکه نگران هیچی نباش...اگه کسی فهمیده باشه هم مطمئنا دیده که چه حالی داری و یک جورایی متوجه شده که یک تعرض بوده...
بعدم بفهمن...اصلا یک درصد گیریم که فهمیده باشن، چه اهمیتی داره وقتی خودت و خدای بالاسرت میدونین قضیه چیبوده؟
نمیدونم شرایط خانوادگیت چطوره دورت بگردم...اما اگه میتونی به مامانت این موضوع رو بگو...یا حداقل گزارش بزن که اون مریض با بقیه این کار رو نکنه...
تو اولین نفری نیستی که این اتفاق براش میفته...آخرین نفر هم نیستی متاسفانه...:)
احساس گناه نکن و خودت رو سرزنش نکن با خودت مهربونه باش...تو الان تنها کسی هستی که باید کنار خودت باشی...