تو ۱۸ سالگی از سر بچگی نفهمی و حرف خانواده شوهر کردم اوایل بهش عادت کرده بودم بچه دار که شدم عقلم سر جاش اومد حس کردم دوستش ندارم هیچ تلاشی برای اینکه دوسش داشته نکرد شبا از سر کار میاد چشمش به تلویزیون فیلمای تکراری آخر هم کلیپ های اینستا لال تا سوالی نپرسی حرفی نمیزنه حرف زدنش هم غر پول هم داره ها ماهی دوسه تومن با منت بهم میده با بچه هیچ ارتباطی نداره بی محبت بی ذوق بی حس فقط ولش کنی تو جمع خانوادش فقط چرت و پرت بگه همه بهش بخندن...تو این چند سال نه سفری نه تفریحی من حتی یه رستوران و کافه هم نرفتم روزایی هم که خونه ست عین جسد رو مبل کاش الان توسن ۲۶ سالگی حق اینکه شریک زندگیم رو خودم انتخاب کنم داشتم هی خدا...عمر با این هدر میره...دلم برای دخترم میسوزه فقط
چکار کنم 😞😞
