سلام بچه ها یلداتون مبارک، من از پیش دانشگاهی تا حالا چادری بودم، احساس خوبی باهاش داشتم حس میکنم با چادر وقتی بیرون میرم هم ثواب داره هم اصالت خانوادگیم (اینکه یه خانواده معتقد دارم) مشخصه.
از وقتی بچه دار شدم به خاطر سختی بغل کردن بچه چندباری عبا یا مانتو بلند پوشیدم، بی تعارف بگم یهو متوجه شدم چقدر زندگی بدون چادر راحتتره، راحت پیاده روی و خرید میکنی دیگه دستت دائم بند نیست، مردم هم کمتر قضاوتت میکنن. حالا همش وسوسه میشم که چادرو برای همیشه کنار بذارم و عبا بپوشم... خانوادم قطعا خوششون نمیاد اما من نگران حرف اونا نیستم انقدر بزرگ شدم که اعتقاد و راحتی خودم برام اولویت اول باشه. منتها خودم یه ذره عداب وجدان دارم و از این نگرانم که سالهای بعد وسوسه بشم که مانتوی کوتاهتر انتخاب کنم یا روسریمو گیره نزنم و ... و خلاصه حجابم هی کمتر و کمتر بشه (بالاخره آدمه دیگه ).
موندم چیکار کنم؟ چادرمو بردارم مانتویی باحجاب بشم یا نه؟ یا اینکه کلا برندارم گاهی بپوشم گاهی نپوشم؟
