وقتی به زنان گفته می‌شود دهانه رحمی ضعیف یا ناقص دارند، معمولا باعث می‌شود فکر کنند بدنشان درست کار نمی‌کند و باعث احساس شکست و ناراحتی در آن‌ها شود. اما اینطور نیست. اگر برای شما نارسایی در سرویکس یا دهانه رحم گزارش شده است، اطلاع درباره آن می‌تواند کمک کند تا به درستی با آن کنار بیایید.
چه کسانی در معرض خطر نارسایی دهانه رحم قرار دارند؟
نارسایی دهانه رحم یک درصد است. یعنی از هر 100 حاملگی، یک زن به این مشکل مبتلا می‌شود. این مشکل 25 درصد از تمام سقط‌های سه‌ماهه دوم را تشکیل می‌دهد. زنانی که این وضعیت را تجربه می‌کنند می‌خواهند بدانند چه چیزی باعث بروز این مشکل شده و چطور می‌توان در بارداری‌های آینده از آن جلوگیری کرد؟برای بعضی زنان هیچ دلیلی برای نارسایی دهانه رحم وجود ندارد. برای دیگران نارسایی دهانه رحم می‌تواند به یکی از این عوامل خطر مربوط شود.
- آسیب رسیدن به دهانه رحم در اثر زایمان سخت
- جراحی‌های قبلی دهانه رحم، برای مثل نمونه برداری از آن
- آسیب یا ضربه به دهانه رحم (برای مثال در کورتاژها)
- قرار گرفتن در معرض DES، یک هورمون مصنوعی که از سال 1938 تا اواخر دهه 1980 برای جلوگیری از سقط و پیچیدگی‌های حاملگی تجویز می‌شد. بیش از 30 درصد دختران افرادی که DES را در دوران حاملگی مصرف کرده‌اند مشکل دستگاه تناسلی دارند.
- یک یا چند سقط جنین قبلی در سه‌ماهه دوم با دلیل ناشناخته
- ناهنجاری در رحم یا دیواره رحم
- حاملگی قبلی با نارسایی سرویکس
علایم نارسایی دهانه رحم چیست؟
بسیاری از زنان از تغییرات دهانه رحم خود آگاه نمی‌شوند یا ممکن است علایم خفیف را به مسایل عادی حاملگی مربوط بدانند و پیگیری نکنند. علایم خفیف نارسایی دهانه رحم از هفته 14 تا 20 شروع می‌شود و شامل موارد زیر است:- کمردرد
- احساس فشار در پایین لگن
- گرفتگی خفیف، شبیه درد قاعدگی
- ترشح غیرطبیعی از واژن
اگر شما در خطر نارسایی دهانه رحم قرار دارید، ممکن است پزشک سونوگرافی منظم را از هفته 16 برایتان آغاز کند. این سونوگرافی‌ها طول دهانه رحم را اندازه می‌گیرند و علایم شروع نازک شدن و باز شدن را بررسی می‌کنند.
در طول سه‌ماهه دوم بارداری این اسکن‌ها هر دوهفته یک‌بار انجام می‌شوند. اگر دهانه رحم شما تغییر مشخصی داشته باشد شما در معرض خطر زایمان زودرس قرار دارید و ممکن است لازم باشد درمان‌هایی انجام دهید.
نارسایی دهانه رحم چطور درمان می‌شود؟
درمان اصلی ضعف دهانه رحم با دوختن آن انجام می‌شود که به آن سرکلاژ می‌گویند. یک بخیه در اطراف دهانه رحم زده می‌شود تا آن را بسته نگه‌دارد. این کار در اتاق عمل انجام می‌شود. هنگامی که این کار انجام می‌شود از شما می‌خواهند که برای چند روز بعد از سرکلاژ استراحت کنید. ممکن است چند روز بعد از عمل کمی خونریزی داشته باشید. ممکن است لازم باشد از داشتن رابطه‌ی جنسی یا ورزش برای مدتی یا در طول دوره بارداری اجتناب کنید.اگر هر نشانه‌ای از عفونت مثل تب، سوزش، داشتن ترشحاتی با بوی بد، خونریزی شدید یا خارش را تجربه کردید، حتما با پزشک خود تماس بگیرید.
چه کسانی می‌توانند سرکلاژ داشته باشند؟
بیشتر زنانی که سرکلاژ داشته‌اند می‌توانند جنین را تا انتهای حاملگی نگه دارند. در موارد نادر، این عمل از سقط جلوگیری نمی‌کند.بعضی از زنان هم به خاطر مشکلاتی که می‌خوانید، نمی‌توانند سرکلاژ داشته باشند:
- دهانه رحم بیشتر از 4 سانتی‌متر باز شده است
- غشا آسیب دیده یا پاره شده است
- سوزش دهانه رحم افزایش پیدا کرده است
