بعضی حرفا از جنس پلاستیکه سیصد سال طول میکشه تا تو قلب آدما تجزیه شه
یه وقتایی هم هست که اینقدر فکر کردی اینقدر تو فکرت جنگیدی اینقدر رفتی و برگشتی اینقدر دو دو تا چهار تا کردی اینقدر حدس زدی پیش بینی
کردی اینقدر کم آوردی
و اینقدر تو فکرت مردی و زنده شدی... که آخرش گفتی ولش کن بالاخره یه چیزی میشه دیگه یا میشه یا نمیشه یا میاد یا نمیاد، یا خوب
میشه یا بد...
این همه فکر نداره این همه حال خراب کردن نداره اینهمه بدقلقی و ناراحتی نداره
از یه جایی به بعد هممون
یهو میزنیم زیر همه چیز میگیم ولش کن دیگه
خسته شدم یا میشه یا نمیشه....
بعضی وقتام باید رهاش کرد این فکر لعنتیو میگم به حال خودش رها کرد مهم نباشه چی میشه
بالاخره یا میشه یا نمیشه
در تلاش برای زنده موندن ،حفظ روحیه ،کاهش استرس و اضطراب حل چالشهای درونی غلبه بر مشکلات و افسردگی پس لطفا مشکلی به مشکلات این شخص اضافه نکنید
کاش گند نزنید به مهم بودنتون
,چقدر دارم از شخصیت باب اسفنجی تغییر میکنم به اختاپوس😐
حتی حوصله اینکه از کسی ناراحت بشمم ندارم
ما سال ها آدم های صبوری بودیم
انقدر صبور که هزار بار حرف شنیدیم و هیچی نگفتیم
هزار بار قلبمون مچاله شد
و لبخند چسبوندیم به صورتمون ما تا کنج گلومون حرف بودیم
تا زیر پلک هامون بغض بودیم ولی به روی خودمون نیاوردیم..... ما حرمت نگه داشتیم و شما حق به جانب تر شدین برای دخالت کردن برای طعنه زدن برای دل شکستن اما حالا بزرگتر شدیم خسته تر و بی حوصله تر با شوقی بی نهایت برای کنار گذاشتن شما.....
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 ثانیه پیش
2 ثانیه پیش
2 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز