تبادل نظر مادران بهار نود در مورد نیازهای روانشناختی و روش های تربیتی کوچولوها

دریا 8 ماه و 4 روز

همه مطالبی که راجع به اعتماد و احساس امنیت گفتیم رعایت کردنشون باعث شکل گیری دلبستگی در بچه هامون میشه. از اونجایی که این دلبستگی مبنایی برای روابط بعدی فرد میشه اینجا یه مختصر راجع به انواعش و ننشونه هاش می نویسم تا بتونیم تشخیص بدیم بچه ما جزو کدوم دسته ست و اگه نیاز داره برای اصلاح سبک دلبستگیش تا دیر نشده کاری بکنیم.یکی از عوامل شکل‌گیری شخصیت در بزرگسالی کیفیت دلبستگی در زمان کودکی فرده.
سه نوع دلبستگی به طور کلی وجود داره: دلبستگی ایمن/ دلبستگی ناایمن که دو نوع اجتنابی و دوسوگرا داره
دلبستگی ایمن:
کودکان با سبک دلبستگی ایمن دارای تجارب سرشار از ایمنی و به دور از اضطراب مختل کننده هستن. خواهان تعامل و همکاری و رفتار چسبندگی به مراقب خود بوده و در حضورش احساس راحتی می‌کنن. این کودکان رفتار دلبستگی واضحی بعد از جدایی اولیه و ثانویه از مادر نشون می‌دن. مادر رو صدا می‌کنن، دنبالش می‌رن و اونو جستجو می‌کنن و نهایتاً شروع به گریه می‌کنن و نشانه‌های نگرانی را بروز می‌دن. زمانی که مادر برمی‌گرده خوشحال می‌شن و اونو بغل می‌کنن و می‌خوان باهاش تماس جسمی داشته باشن بعد از مدت کوتاهی آروم می‌شن و سعی می‌کنن دوباره بازی رو شروع کنن.
دلبستگی ناایمن:
کودکان با سبک دلبستگی ناایمن (اجتنابی و دو سوگرا) دنیا رو محیطی ناامن واسترس‌زا تصور کرده و توانایی موثر و سازنده‌ با مشکلات و موقعیت‌های تنش‌زا رو ندارن.کودکان با سبک دلبستگی اجتنابی در رابطه با مراقب خودشون رفتاری حاکی از عدم راحتی نشون می‌دن.این کودکان نسبت به جدایی اعتراض چندانی نمی‌کنن و رفتار دلبستگی واضحی از خود نشون نمی‌دن. (مثل دنبال کردن مادر تا جلوی در، یا گریه کردن). به بازی خودشون ادامه می‌دن اگر چه کمتر در محیط به کاوش می‌پردازن. گاهگاهی هنگامی که مادر اتاق رو ترک می‌کنه با چشم اونو دنبال می‌کنن و رفتن اونو مشاهده می‌کنن. بعد از بازگشت مادر این نوزادان ازش اجتناب می‌کنن و تقاضای برای در آغوش گرفتن اون نمی‌کنن. اغلب تماس بدنی زیادی بین اون‌ها وجود نداره. در نهایت کودکان با سبک دلبستگی ناایمن دو سو گرا رفتار متعارض با مراقب خودشون نشون می‌دن، از یه طرف خواهان گرایش به مراقب و تعامل با اون و از سوی دیگه خواستار گریز یا اجتناب از اون هستن.این کودکان بعد از جدایی خیلی مضطرب می‌شن و گریه می‌کنن اما هنگامی که مادر به اتاق برمی‌گرده، نمی‌تونه اون‌ها رو آروم کنه و مدت زمان زیادی طول می‌کشه تا این کودکان آروم شن گاهی حتی بعد از چند دقیقه هم نمی‌تونن به بازی برگردن زمانی‌که مادر اون‌ها رو بغل می‌کن، این کودکان در عین حال که ابراز تمایل برای تماس بدنی و مجاورت می‌کنن، اما نسبت به مادرشون پرخاشگری نشون می‌دن.

دریا 8 ماه و 4 روز

مادری که دلبستگی ایمن با بچه ش داره در واقع حکم تکیه گاه براش داره. علایم دلبستگی کودک به مادر یا مراقبش در سه پدیده مشهوده: اول این که یک تکیه‌گاه، بهتر از هر شخص دیگه ای می‌تونه کودک رو آروم کنه. دوم این که برای بازی یا حرف زدن، بیش از هر شخص دیگه به سراغ تکیه‌گاهشون می‌رن. و بالاخره کودکان در حضور تکیه‌گاه، کمتر احساس‌ ترس می‌کنن تا در غیابش. رفتارهای دلبستگی شامل گریه کردن، لبخند زدن، آواگری، جهت‌یابی چشمی، گریه به هنگام ترک الگوی دلبستگی، دنبال کردن، تقلید کرذن، پنهان کردن صورت در آغوش، چسبیدن، بلند کردن بازوها به هنگام سلام، به هم زدن دست‌ها هنگام حرکت به سمت مادره.
هنگامی که کودک در دنیای اطرافش به کاوش می‌پردازه و با امور غیرقابل پیش‌بینی روبرو می‌شه، حضور شخص دلبسته، به او احساس امنیت و آرامش می‌ده. هنگامی که کودک در وضعیتی قرار می‌گیره که موجب ترسش می‌شه، رفتار توام با دلبستگی کودک آشکار می‌شه. ممکنه در حضور والدین، اون‌ها را نادیده بگیره و حتی ترجیح بده که با افراد غریبه بازی کنه ولی وقتی که احساس عدم اعتماد یا تهدید می‌کنه به سرعت به سوی مادر، پدر یا هر کس دیگری که به او دلبستگی داره روی‌ می‌آره.
کودکان اغلب برای کسب اطمینان از خطرناک یا ایمن بودن وضع‌شون به اشخاصی که به اون‌ها دلبستگی دارن نگاه می‌کنن.
بنابراین موارد مذکور را می‌توان علایم دلبستگی در کودک در نظر گرفت که اگر این علایم در کودکی مشاهده نشد، نشان دهنده وجود مشکلی در دلبستگی اونه.

عوامل مؤثر بر دلبستگی ایمن
چه عواملی می‌توانند بر ایمنی دلبستگی تأثیر بگذارند؟ پژوهشگران پنج عامل تأثیرگذار مهم را معرفی کرده‌اند که می‌توانند بر ایمنی دلبستگی تأثیر بگذارند.
• فرصت برقرار کردن رابطه نزدیک:
در صورتی که یک بچه فرصت برقراری رابطه عاطفی با والد را نداشته باشد چه پیش می‌آید؟ مطالعاتی که در مورد نوباوگان پرورشگاهی انجام شده نشان می‌دهد که این نوباوگان به رغم رفتار شاد و معاشرتی قبل از جدایی، پس از جدایی با گریه کردن، کناره‌گیری از محیط، کاهش وزن و مشکل درخواب واکنش نشان دادند.
زمانی که این کودکان به فرزندی پذیرفته شدند بسیاری از آن‌ها توانستند با والد خوانده‌هایشان پیوند عمیقی برقرار کنند و این نشان می‌دهد که اولین پیوند دلبستگی می‌تواند در اواخر 4 تا 6 سالگی ایجاد شود. اما این بچه‌ها در دوره کودکی و نوجوانی مشکلات عاطفی و اجتماعی زیادی مانند تمایل زیاد به جلب توجه بزرگسالان، صمیمیت افراطی نسبت به بزرگسالان ناآشنا و ضعف در رفاقت نشان دادند.
• کیفیت پرستاری:
پاسخ‌دهی بی‌درنگ، منظم و مناسب مادران به علایم نوباوگان و نگهداری محبت‌آمیز آن‌ها، با ایمنی دلبستگی ارتباط دارد. نوباوگان دلبسته ناایمن مادرانی دارند که تماس جسمانی را دوست ندارند، به طور نامناسبی با آن‌ها برخورد می‌کنند، به صورت یکنواخت و گاهی منفی، رنجیده و طرد کننده با آن‌ها برخورد می‌کنند.
نوباوگان دلبسته اجتنابی در مقایسه با نوباوگان دلبسته ایمن از پرستاری بیش ازحد تحریک کننده و مزاحم برخوردارند. برای مثال، مادر آن‌ها ممکن است زمانی که آن‌ها به خواب رفته‌اند و یا سرگرم کار دیگری می‌باشند، با تمام نیرو با آن‌ها حرف بزند. به نظر می‌رسد این نوباوگان با دوری ‌کردن از مادر از تعامل خسته کننده می‌گریزند. نوباوگان مقاوم، معمولاً پرستاری بی‌ثبات را تجربه می‌کنند. مادر آن‌ها نسبت به علایم بچه بی‌اعتنا است. اما وقتی بچه شروع به کاوش می‌کند، آن‌ها با منحرف کردن توجه او به سمت خودشان در کاوش وی مداخلی می‌کنند. در نتیجه، این بچه‌ها بیش از حد وابسته‌اند و از درگیر شدن مادر عصبانی می‌شوند. بدرفتاری با کودکان و بی‌توجهی به آن‌ها با همه نوع الگوی دلبستگی ناایمن ارتباط دارد.
• ویژگی‌های کودک:
چون، دلبستگی، حاصل رابطه‌ای دو نفره است. ویژگی‌های نوباوه می‌تواند بر سهولت برقراری ارتباط تأثیر گذارد. عواملی نظیر زودرس، عوارض زایمان و بیماری نوزاد، پرستاری را برای والدین سخت‌تر می‌کنند. چنانچه والدین برای پرستاری از نوباوه‌ای که نیازهای خاصی دارد وقت و تحمل کافی داشته باشند و فرزند آن‌ها دچار بیماری خاص و شدیدی نباشد، رشد دلبستگی را بخوبی پشت سر می‌گذارند.
• شرایط خانوادگی:
الگوهای واقعی درونی، خاطرات بازسازی شده‌ای هستند که عوامل متعددی از جمله تجربیات رابطه در روند زندگی، شخصیت و رضایت فعلی از زندگی بر آن تأثیر می‌گذارند. در نتیجه بزرگسالانی که پرورش ناخوشایندی داشته‌اند محکوم نیستند که والدین بی‌عاطفه‌ای شوند بلکه نحوه‌ای که والدین کودکی خود را در نظر می‌گیرند، توانایی آن‌ها در گنجاندن جدید در الگوهای واقعی درونی‌شان، کنار آمدن با رویدادهای ناگوار زندگی و فکر کردن به والدینشان به صورت محبت‌آمیز و با گذشت، بر نحوه‌ای که فرزندان خود را بار می‌آورند تأثیر به مراتب زیادی دارد.
• خلق و خوی کودک:
همه روانشناسان در این نکته توافق دارند که پاسخدهی مراقب به کودک، عامل اصلی تکوین رفتارهای دلبستگی در کودک است. در این مورد آنان توجه خود را معطوف به خلق و خوی فطری کودک کرده‌اند.
برای مثال خلق‌ و خویی که بعضی از شیرخوارگان را در گروه ملایم قرار می‌دهد شاید در عین حال سبب شود آن‌ها به میزان بیشتری از دلبستگی ایمن برخوردار باشند تا کودکانی که خلق و خوی آن‌ها از نوع دشوار است. در واقع پاسخ والد به کودک غالباً تابعی از رفتار خود کودک است. برای مثال مادران کودکان دشوار، وقت کمتری صرف بازی با آن‌ها می‌کنند. الگوهای دلبستگی ممکن است منعکس کننده تعامل بین خلق و خوی کودک و پاسخدهی والدین باشد