به هم فکری همتون خصوصا دختر دار ها نیاز دارم لطفا کمی هم جنبه درد دل داره

من و همسرم از دو نقطه جغرافیایی مختلف هستیم. من در شهر همسرم زندگی میکنم و یه دختر نزدیک به دو سال داریم. توی محل زندگیمون به جز خانواده ی همسرم با کسی درارتباط نیستیم و اونجا من هیچ دوستی ندارم. تنها دوست من یکی از جاریهام هست که واقعا دوسش دارم. بقیه واقعا معمولی هستن برام. در عوض در زادگاه خودم یه دوست خیییلی صمیمی دارم که مثل خواهر هستیم و اون یک پسر داره که نزدیک دو ماه از دختر من کوچیک تره. انقدر با هم خوب هستیم که با هم رفت و آمد داریم و خونه ی هم میمونیم و از نزدیکی زمان بچه دار شدنمونم مشخصه که چقدر با هم مچ هستیم. همسرانمونم با هم خوبن نسبتا. من الان اومدم به شهر خودم و چند وقتی هست اینجام. من و دوستم بچه ها رو بردیم فضای باز عکس گرفتیم. من به همسرم اون موقع نگفتم چون بخاطر حساسیتش به مسائل بهداشتی میدونستم مخالفت میکنه. بین عکس هایی که گرفتیم یکی دو تا عکس هست که از بچه ها تنهایی گرفتیم که نه محبت خاصی بهم میکنن نه بغلی چیزی. امروز به همسرم تو واتساپ پیام دادم و ماجرا رو گفتم. خوشحال شد و گفت خوبه. عکس های تولدم برای دخترم پیش پیش گرفتم. بعد که فایل عکس ها رو نشونش دادم. به شدت از دیدن اون دو تا عکس ناراحت شد و گفت نباید همچین عکسی می گرفتی فکر چهار سال دیگه رو نمیکنی. منم بهش گفتم باشه اون عکس هارو چاپ نمیکنم و گفت به عکاس بگو فایل ها رو هم پاک کنه گفتم باشه با اینکه واقعا ناراحت شدم اما میدونم تو این مواقع نباید باهاش مخالفت کنم چون اوضاع بدتر میشه. بعد یه دفعه بهم گفت حالم از این دوستت بهم میخوره. البته بگم کلا نسبت به دوستم حساس شده بارها مسائل کوچیکی پیش اومده . من واقعا حالم بده عذاب وجدان گرفتم. از دوستمم خجالت میکشم. در مورد آینده ی بچه ام هم فکرای بدی توی سرم اومد. تاثیر بدی ازحرفای شوهرم گرفتم. شما تجربه ی مشابهی داشتین؟ چی فکر میکنین. اگه لازم شد اسکرین شات چت هامم میزارم