من روز ۱۱ هستم.
سینه هام ورم دارن و تیر می کشن. بدنم سسته انگار سرماخورده باشم،احساس خواب آلودگی دارم همش.
سردمه و کلا پتو به دست یا رو تختم یا رو کاناپه
کلا کارامو خودم کردم و حتی دو بارم جارو برقی کشیدم این چند روز.
دیگه هرچی خدا بخواد. بیشتر ازین نمی تونم رعایت کنم.
ومنی که بعد ده سال با میکرو و کلی دعا و نذر رو نیاز بچه دار شدم
دوقلو و الان بالای ۱۵ سن دارن
و منی که پشیمونم چرا اینقدر خودمو اذیت کردم برای بچه داشتن چقدر زجر کشیدم از زمان بارداری د زایمان و بزرگ کردنشون و الان که تمام وقت و زندگیم شده بچه هام و خودم از زندگی چیزی نمیفهمم
اگه صلاح نباشه اتفاقی بیفته اصرار بیش از حد نکنید فکر نکنید زندگی بدون بچه قشنگ نیست خودتون رو به آب و آتیش نزنید
باور کنید خبری جز کارو مسئولیت و بدو بدو نداره
بچه های این دوره با قدیم فرق دارن
خدایا منو ببخش ناشکری نمیکنم خواستم بدونید اگه خدا نکرده خدا براتون نخواست اصرار نکنید راضی باشید به رضای خدا
من انجام دادم تاثیری ندیدم
راستش چند سال پیش به دکترم گفتم انجام بده اونم گفت برای کسایی که انجام دادیم فایده ندیدیم ،منم دیگه انجام ندادم
ولی پارسال انجام دادم گفتم شاید اگه تو تعداد هم تاثیر نذاره تو کیفیت شاید بذاره که اونم فرق نکرد
حالا نمیشه برای همه هم یه نسخه پیچید چون واکنش بدنا فرق می‌کنه اما برای من که اینطوری بود عزیزم
تا بوده همین بوده عزیزم.
نمیشه برخلاف جریان طبیعت زندگی کرد. من خودم بیشتر از ۵ سال جلوگیری کردم. ولی نمیشه. الان گفتنش راحته ولی اگر ۱۵سال پیش بچه دار نمی شدین الان یک آدم میانسال افسرده بودین. لطفا نگید نه.خدا رو شکر که الان درگیر بچه ها و دغدغه هاشونید ان شاالله خیرشونو ببینید.
درسته که زندگی تمامش زاد و ولد نیست، ولی بخش مهمیش هست. اینو نمیشه انکار کرد. اما اینم قبول دارم نباید تمام هم و غم آدم بشه، تا میشه باید براش تلاش کرد که فردایِ پیری و تنهایی پشیمون نشیم که به اندازه کافی تلاش نکردیم.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز