هیچوقت هیچوقت برای من نبوده،تمام خرج و مخارجم ،با خودم بوده و همیشه دستم تو جیب خودم بوده ،چندین بار تو شرایط سخت بودم ولی بهم کمک نکرده،نه اینکه داشته باشه ها ولی تلاشی هم نکرده برام جور کنه( می‌توانسته)
حتی عید به عید نمیگه لباس نمی‌خوای بخری؟ پول لازم داری یا نه؟
البته مشکل از خودمم هست چون اصلا یاد نگرفتم دستم جلو کسی دراز باشه .از ۱۶ سالگی کار میکردم و حتی از پدرم نمیگرفتم
خلاصه اینکه خیلی جاها من پول دادم بهش
همیشه هر وقت کم میاره من هستم
اما دیگه الان تو شغلم شکست خوردم و فعلا کاری ندارم
یه پول کمی دارم در حد ۲۰ ت
امروز چک داره و ۵ تومنی کم داره
هی به گوشم میزنه اما من نمیخوام کمکش کنم
چرا همیشه من باشم ؟ اون چرا یه بار برای من نبوده
عادت کرده که من هی پول بدم ولی مگه نباید همه چی دو طرفه باشه؟
حالا به نظرتون کار من درسته؟
