ببین نمیخوام بگم حق با مادرته
ولی حس میکنم مادرت پر از غصه
چون از همسرش که جدا شده
اون زندگیه ایده آلم که نداره
پسراشم ک اینطور
از قصدم نیست با تو بده
یه کاری کن باهاش مهربونتر باش
هر چی گعت بگو چشم یا با مهربونی قانعش کن
تو هم حق داری
کار میکنی
دانشگاه میری
ولی چاره ایی نیست
مادرت بیشتر محبت میخواد
هواشو داشته باش
چرا جدا شده از پدرت
اورژانس اجتماعی
بابا خب منو پاره کرده چرا همش سر من جیغ و داد می‌کنه چرا زورش به من رسیده چرا پسرش هرگوهی می‌خورن باز با اونا خوبه من کفش تو پام پارست منم کلی آرزو دارم با پول کارگری شهریه میدم چرا می‌خوان آز من بکنن ازین ناراحتم که خونه ی که من توش زندگی نمیکنم پول پیش رو من بدم نفقه ای رو هم که مال منه ازم گرفته دیگه چی میخواد آز من بدبخت
خب یا نباید بری دیگه و همون خوابگاه و پانسیون بمونی فکر کنی مردن اصلا
یا بری و هیچ پولی ندی
یا همین روند رو ادامه بدی قبول کنی شرایط همینه
هرچی زحمت میکشی در میاری ازت میگیره و احتمالا در اینده م نمیذاره مستقل شی
و قراره روانت رو از بین ببره
تهمت کاری که نکردیم بهت بزنه
