اینکه ناخودآگاه وارد اون جو سمی رقابت شدم و نگران بودم ۲۵ صدم از رفیقم کمتر شدم
اینکه ۱ ساعتم درس نمخونم و استرس ۱۲ ساعت نخوندن میکشم
و اینکه فقط یه درصد احتمال داره قبول شم و شب هایی که برای نمره گریه کردم و از افسردگی و دیوونگی نمدونستم چیکار کنم و همه این حس ها نمذاشتم تجربه کنم
اره دقیقا
اگر باهوش و درسخون نیستی اصلا سمت تجربی نرین
چون اگر رشته های تاپش قبول نشی،تا آخر عمر حس سرخوردگی دارین
عزیزم به بعدش فکر کن پزشکی واقعا خیلی لذت بخشه
کاملا بهت حق میدم. و برا همین اصلا نمی‌ذارم پسرم تجربی بره
به نظر من زندگی اونایی میکنن که میرن فنی مدرسه خوب
مهارت یاد میگیرن بعد یه مدتم یا مزون میزنن یا میرن مکانیک میشن یا حسابدار یا گرافیک میخونن یا کامپیوتر میخونن و برنامه نویس میشن
رشته های نظری خیلی بیخودن به خدا منم پشیمونم که دبیرستان ریاضی برداشتم
من تا تخر پیش دانشگاهی شاگرد اول بودم و معدلمم ۱۹ بود
