منم هرروز انقدر واس سنم گریه میکنم یکجوری داغونم هرچقدر تراپیست و دکتر و قرص میخورم بی فایدس عید میشم ۳۶ همش میگم سه سال دیگ چشم هم بزنیم ۴۰ و رد کردم رسیدم ب پنجاه کلا زندگی دوتا دور تند داره یکیش از ۲۰ سالگی شروع میشه نمیفهمی کی رسیدی ۴۰ باز دور تند بعدیش از ۴۰ هس نمیفهمی کی از ۴۰ رسیدی ب ۵۰
همون
ترس از مرگ و ترس از پیری
پادکست اگزیستانسیال فرزین رنجبر رو بگو گوش کنه
بشدت جالبه
یه جمله ای داره میگه در فلسفه وجودی ،وجود همین الان مهمه همین حالا مهمه ،مهم نیست تو نمودار تولد تا مرگ تو کدوم نقطه ش هستی فرقی ندارن
مهم اینه
که این لحظه ،این حال ،این کنون به تو بخشیده شده
اذن ش رو ببر
با تمام وجود جام زندگی رو بنوش
منم چهل سالگی از هم گسیخته شدم
تکه تکه
پاره پاره
سردردهای عصبی
ولی حالا کمی بهترم
برای خودت هدف بذار
تو محورهای سلامت مالی رشدشخصی تربیت فرزند
برای خودت ارزش هات رو مشخص کن
و در جهت اونها حرکت کن
کم کم تو مسیر هدف بودن
آدم رو از بی ارزشی دور می کنه
منم همینطور🙂:)
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز