خب اگه بدونی به خاطر همین فیزیک و ریاضی همین چند نمره پایبن تر چه زجری کشیدم
چون عاطفه فقط مامان و باباش وارد بودن
اون زمان که خصوصی نمی گرفتن مردم
الان یادم میاد میگم با چه افتخاری،تقلب می کرده و چه اعتماد به نفسی هم داشته
بچه اگه عزت نفس داشته باشه و توجه لازم رو از خانواده دریافت کرده باشه، براش این چیزها اهمیت نداره.
البته تلاشش رو میکنه نه اینکه تنبل باشه ولی خودش رو در نمره محدود نمیکنه و ارزش خودش رو به 20و 19 نمیدونه.
می دونی بچه تو سن نوجوانی بیشتر وقتش تو مدرسه و با دوستانش هست
پس قطعا جو خوب تو مدرسه به نفعش هست
من خیلی همیشه رو حق الناس و تقلب نکردن تاکید داشتم
ولی الان میبینم واقعا دوستم دوران خوشی رو سپری کرد
و من با اون همه استرس
تو مدارس برتر حتی نیم نمره هم مهمه
در کل نظرم اینه چون آموزش و پرورش ما اصلا براشون شاگرد اهمیتی نداره و الکی سخت گیرن
پس من حداقل والد سخت گیری نباشم
عوض اینکه دزدی به بچه ت یاد بدی به بچه هات اعتماد به نفس بده و ازشون تعریف کن
که اعتماد به نفس بچه لنگ نمره نباشه
دزدی و معلم با امتحان سخت و آمورش و پرورش با کتاب های غیر استاندارد به بچه ها یاد میده
تو دنیایی که بعد بیست سال تازه فهمیدم فلانی اعتماد به نفس کاذبش و مدیون فلان دوستش بود
تلاش من فایده ای نداره
اگه میخواین والد سخت گیری نباشین، بچه باید این حس رو داشته باشه که نمره نشانه ارزشش نیست و مهم اینه در مسیر استعداد و علاقش تلاش کنه نه در مسیر اشتباه.
والدین اگاه، فرزند رو نباید وارد این مدارسی بکنن که به خاطر نیم نمره، رقابت های ناسالم بینشون به وجود بیاد.
اگه بچه توسط والدین به تقلب ترغیب بشه، چه اینده ای داره؟
موضوع فقط یه تقلب ساده نیست، موضوع اینه که به اون بچه این باور داده میشه که برای رسیدن به هدف اجازه داره هر مسیر غلطی رو بره، که فقط نتیجه مهمه و منافع خودش.
و خب این باور در آینده این بچه رو به کجا میکشونه؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
17 ثانیه پیش
17 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز