کسی بوده خیانتو ببخشه بیاید از تجربباتتون بگید

دقیقاا:))

ببین بهش بگو شمارشو بهت بده بری حضوری ببینیش و ازش بپرسی که با شوهر تو چیکار داره.

اگه بهت نداد و بهونه آورد مطمئن باش هنوز باهاش

بعدم از طرفی بچه های مردای دو زنه احترام و وفاداری ب زناشون رو یاد نمیگیرن هیچ وقت ، خیانت بین پسراشون خیلی بالاست 

من ب چشم خودم دیدم ،، 

حتی روی اقوام هم تاثیر میزارن ، یکی زن دوم میگیره اونیکی با خودش میگه اون گرفت مگ چی شد منم میگیرم 

فکر بچه هاشون ک مردم بهشون چ‌مدلی نگاه میکنن نیستن ک 

، همش میگن باباشون فلانیه ، دو زنست 

حتی دامادشونم گستاخ میشع و ب خودش ممکنه اجازه ازدواج دومو بده 

باباها نمیدونن چه ضرری ب یچه هاشون میزنن با اینکار 

نه تنها یه زن،بلکه یه خانواده رو نابود میکنم

به شکایت کشید و اینکه من رفتم.اوضاعش بد شده بود و دیگه سنشم رفت بالا.دیگه من نپرسیدم.اصلا واسم مهم نیست.فقط مریضی واسم نیاره.خودمم پیر شدم.خودمم هم خیلی تغییر کردم.دیگه فقط خودم و بچهام واسم مهمه.و ارامش و شاد بودن

نه میبخشیم 

نه فراموش میکنیم

فقط به سختی تحمل میکنیم تا فرجی بشه

دقیقااا همه اینا هستت خیلی حق میگی 

ابرومونو برده پیش هرکیی میشینه میگه برو زن دوم بگیرر حتی زنن طرف کنارشهه ب همه مشاوره مبده

چقد حرف دل منه

این مورد را نه.ولی قبل از عقد همزمان با همسرم دوست بودم با یه پسر دیگه هم تو دانشگاه دوست شدم.اون را فهمید.داد میزد .منم گفتم من رفتم الان میرم با همون.گوشی هم مال خودت.ترسید.داد زد بیا گوشی را ببر.اومدم بردم.شمارشو ور داشت رفته بود خونه با باباش به اون پسره زنگ زده بودن.😂 .چون همسرم خیلی اذیت میکرد.میخواستم ببینم یه بهتر پیدا نمیکنم.ذاتم خراب نیست.ولی خییلی موقعیت سنجم.دنبال یه بهتر میگشتم.پیدا نکردم.با هر که دوست شدم.همشون یه ریگی به کفششون بود.

عزیز دلم.ایشالا شاد باشی و سلام با ارامشدر کنار عزیزانت

چند سالته؟

ممنونم عشقم. آدما بخاطر شرایطشون میبخشن. من بخاطر هزینه های پسرم بخشیدم. چون نه میتونم بذارمش برم نه میتونم خودم کار کنم هزینه هاشو بدم

عزیزم.ایشالا که سالم و شاد در کنار پسرت باشی.همین که کنار پسرتی خودش یه دنیاست.چند روز رفته بودم پارک یه بچه ۴ ساله داشت گریه میکرد.میگفت بابامو گم کردم.منم گشتم باباشو پیدا کردم.یه مرد بی خیال با یه زن انگار اون زن مادرش نبود.هیچ حسی به اون بچه نداشت.من اینججوری فهمیدم.که مادرش نیست اون زن.و خیلی دلم سوخت واسش.وای زنه انگار یه تکه سنگ بود.این بچه گریه میکرد.اشک های بچه را پاک نمیکرد.دستاشو کرده بود تو جیباش .بخاطر همین میگم مادرها تو را خدا بچه هاتونو تنها نزارید.بچه بدون مادر نابود میشه

آره دیگه فکر و خیال آینده بچه هست ک باعث میشه هر خفت و جنگ اعصاب رو تحمل کنیم

جنگ اعصاب نکن.همین که سایه پدر بالای سر بچت هست خودش یه دنیاست.پسرت باباشو دوست داره؟ناپدری و نامادری ندیدی انگار از سنگ ساخته شدن.پدر و مادر خود ادم یه چیزی دیگه ان.اروم باش مگه میخوای چیزی بدست بیاری تو داشته ات پسرته که کنارته خداراشکر.پس دیگه وظیفت ارام کردن محیط هست.به چیزهایی که علاقه داری فکر کن و انجام بده.ورز کن به خودت برس با پسرت وقت بگزرون بازی کن.بروید با هم پیاده روی و خرید .دنیا دوروزه .خوش باش❤

منظورم از جنگ اعصاب جنگیه ک تو ذهن خودم از خاطرات بد برام تداعی میشه وگرنه من کاملا آروم نشون میدم و اصلا بحثی راه نمیندازم. فقط بخاطر پسرم تا زمانیکه خوب بشه