از نظر اخلاقی و خیلی جهات خوبه
ولی موقعیت مالیش از من پایین تره و اینو اصلا نمی تونم قبول کنم
من الان توی مجردیم دارم تنها توی خونه ای که پدرم بهم داده زندگی می کنم و اصلا درکی از اجاره نشینی ندارم
بعد اون خونه اش اجاره ایه از خونه من هم کوچیک تره
تصورش برام سخته برم تو خونه اجاره ای اونم با متراژ کمتر از خونه خودم
یا مثلا ماشینش از ماشین خود من پایین تره
قدش هم قد خودمه در حالی که من مرد بلند قد دوست دارم
شما بودید معیار های اخلاقی و خوبی هاش رو در مقابل این چیزا قوبل می کردید؟
اگر قبولش کنم باید از خیلی راحتی هام بگذرم
بعضی ها تو مجردیشون اذیتن موقعیت براشون خوب نیست ولی من مجردی بدی ندارم که راحت با متاهلی که شرایطش سخت تر باشه عوضش کنم
یه بار هم تو عقدش جدا شده تازه
ولی نمی دونم چرا انقدر از نظر اخلاقی ازش خوشم اومده
کاش همون اول ردش کرده بودم وقتی مالی و جداییش رو فهمیدم الان دو دل شدم
من ازدواجی نداشتم قبلا
شما معیار مالی چقدر براتون مهمه؟
