، اینطوریم ک یهو ب ی جا خیره میشم، عمیق خیره میشم و فقط فکر میکنم!
انقدر فکر میکنم که اگه چند ساعت کسی صدام نکنه، متوجه نمیشم و چشمام مسیرش رو عوض نمیکنه!
دچار ی بلاتکلیفی روحیم ک ممکنه خیلی چیزها ناراحتم کنه، اما عمیقا چیزی خوشحالم نمیکنه!
ته همه ی این فکرا، فقط ب این فکر میکنم ک باید امیدوار باشم ..!