اره . برو دنبال زندگیت . ادمها فقط یک بار زندگی میکنن
و در مورد پسرت ، دقیقا درسته ، عین پدرشون میشن . همونقدر بی احساس و طلبکار . چون یاد نگرفتن که با یک زن چطور باید رفتار کنن . فکر میکنن زن جنس صعیفه و مرده که داره پول در میاره و قویتره و تحسینش میکنن .
منم دارم بخش زیادی از این مشکل رو !!
اگه بهونه خوبی داشتم ول میکردم این زندگی رو ولی ما روابط زناشویی مون گرمه و شوهرم چند تا پارامتر مثبت داره که نمیخوام از دستش بدم . همیشه همراه برنامه های منه و خیلی بهم اعتماد داره . خیلی از مردها اینو ندارن
ولی محبت نمیکنه . قدرشناسی کلامی نداره . پسرش هم همینطور !
در کنار اینکه لجبازتر از اونیه که بشه باهاش خط طلاق رو پیش برد هرچند ما همه چیزمون نصف به نصفه همین الان !!
من درکت میکنم .
فقط ممکنه چون مشکلات حاد نداری و شوهرت بدی های بزرگ نداره که باعث تنفرت بشه ، پشیمون شی و حسرت بخوری که چرا زندگی تر و تمیزت رو ول کردی !