ممنون میشم نظر بدین

بستگی به انتخاب خودتون داره باید جوانب و احساسات و اینا رو بسنجید 

(ولی این تفکر رو نداشته باشید این خوبه ها ولی شاید یکی بهتر اومد) 

ممکنه، ببینید با هم میسازید، مشورت هم بگیرید 

من تجربه مشابه شما را داشتم. کاملا درک می کنم در چه شرایطی هستید. ببیند در اوایل اشنایی افراد درگیر هیجاناتی می شوند که صرفا در اثر تغییرات هورمونی است. علاقه ای که طی چند روز ابتدایی اشنایی به وجود می اید اصلا نمی شود بهش گفت علاقه... صرفا یک سری احساسات زودگذر در اثر هیجانات هست. باید زمان بگذرد. به مرور در موقعیت های مختلف همدیگر را محک بزنید و بعد روابط عاطفی براساس شناخت از شخصیت دو طرف، درک، احساسات، اشتراکات و .... شکل بگیرد. رابطه ای که شما تجربه کردید را خیلی از افراد تجربه کرده اند. این اقا صرفا قدرت کلام و بیان خوبی داشته و توانسته با این کلام شما را تحت تاثیر قرار دهد. فردی که یک نفر را واقعا بخواهد و دوست داشته باشد (که البته مدت زمان رابطه ی شما برای این تصمیم گیری زود و چه بسا خطرناک و بدون پایه محکم است و ...) برای به دست آوردن آنچه که میخواهد تلاش می کند و جا نمی زند. این ذهنیت که دیگر کسی مانند این پیدا نمی شود را بگذارید کنار. شما از آینده خبر ندارید (با توجه به مشخصاتی که دادید قطعا پیدا می شود). باز هم تاکید میکنم این اقا صرفا مهارت کلامی خوبی داشته اند و ما دخترها هم متاسفانه از همین بعد احساسات ضربه می خوریم. اگر این اقا برگشت به هیچ عنوان نگذارید باز هم شما را درگیر احساسات کند و حتما با مراجعه به یک مشاور مجرب تصمیم بگیرید و جنبه های شخصیتی ایشان را بررسی کنید. ضمنا اینکه ایشان از طرف یک معرف حتی اگر این معرف فردی موجه بوده معرفی شده، دلیلی بر موجه بودن این اقا نیست. احتمال می دهم که در حال حاضر به خاطر تماس های تلفنی وابستگی و درگیری فکری و ناراحتی هم برایتان ایجاد شده باشد به خصوص اینکه فکر میکنم که ابراز علاقه ایشان را هم باور و به قول خودتان حساب باز کرده اید. این هشدار را هم بدهم که کلا در روابط با این چنین افرادی حتما باید حسابی حواستان جمع باشد چون با زبان عشق و احساس به راحتی کم کم وارد حریم شخصی دخترها می شوند. تلاش کنید فراموشش کنید (البته تنها گذشت زمان کمک می کند) و در صورت برگشت مشاوره بگیرید. موضوع موقعیت شغلی (به خصوص در این سن که نزدیک 40 سال هست) و تفاوت های شما هم بسیار مهم است. چه بسا وارد شدن شما به حیطه احساسات باعث میشود چشمتان را روی خیلی از مسائل مهم ایشان ببندید و فقط به حس های خوبی که با ابراز کلام به شما میدهد فکر کنید اما بعد از گذشت مدتی واقعیت زندگی چیز دیگری است. به هیچ عنوان هم برای هیچچ خواستگاری احساس دلسوزی نکنید حتی اونهایی که ادعای مجنون ها را دارند به راحتی زمانی که بخواهند می گذارند و می روند و متاسفانه برخی دخترها به ویژه دهه 60 فکر می کنند اگر به پسری که عاشق است ( البته که فقط ادعا ست) جواب منفی بدهند پسر از اندوه می میرد. این دلسوزی و مهربانی ذات ما دخترهاست که باید در روابط آشنایی و ازدواج کنترل کنیم و فقط به خودمان فکر کنیم نه دل شکسته پسر و مادر و پدرمان که آرزوی ازدواج ما را دارند.