وای حاضرم بگم چیکار کنم فقط بچه کنارم نق نزنه
واقعا برام غیرقابل تحمله و فورا اونجارو ترک میکنم
اتفاقا بهترین اختلاف سنی همین چهارساله . اگر بتونی خوب تربیتشون کنی با هم رفیق میشن حسابی . بعدش هم تقریبا از وقتی دومی سه سالشه کلا دیگه با همن تایم ازادت خیلی زیاد میشه . مدرسه برن که دیگه عالی .
به نظرم شما احتمالا افسردگی پس از زایمان داری . به این مساله رسیدگی کن از نظر غذایی خیلی به خودت برس قطعا ضعف بدنی هم داری در کنار این که روی روش های تربیتی مطالعه کن کارایی که بچه اولت میکنه واسه جلب توجه هست چون حس میکنه جایگاهشو از دست داده این موارد رو اگر مدیریت کنی اوضاع خیلی اروم تر میشه به زمین و زمان هم بد و بیراه نمیگی
و منی که تو فکر سومی هستم خخخخ.ترسیدم
چه حرف خند داری عزیزم انگار بقیه تو اتاق خواب هم همراهی تون کردن ،،،،خودتون خواستید
خودت بایدعاقل باشی عزیزم
یکی گف خودتوبندازتوچاه..بایدگوش کنی؟
من یدونه بچه دارم ۱۲..۱۳ساله شه..اینقدربهم گفتن دومی روبیارگوش ندادم چون حال خودمم مهم بود میدونستم بااین کارحالم بدمیشه چوم اصلا حال وحوصله ندارم..اعصابم نمیکشه..
خودت بایدگوش نمیکردی ..مردم از حال روز وزندگی توخبرندارن که..
اون چهارساله هنوز بچس هنوز خیلی کوچیکه ازش انتظار داری مستقل باشه؟! معلومه که نمیشه اونیکی چی شیرش بده بنداز تو گهواره و برا اینیکی کارتون بزار تو تلفزیون بسته به جنسیتش السا یا گربه چکمه پوش و... بعدشم خودت یه دوش بگیر حالت جا بیاد و به کارات برس و زمانیک که شوهرت خونه بود تقسیم کار کن باهاش
شما فقط خسته ای همین
در مورد گوشی به مسعله خیلی مهمی هست اینه که بچه ها داعم در حال الگو برداری هستن ما بزرگترا همه کارمون با گوشیه و داعم با گوشی هستیم پس بچه ها هم با چشم اینو یاد میگیرن و اصلا غیر طبیعی نیست خواستنشون مجبورید خودتون و همسر کمتر با گوشی باشین و بچه رو کلاس های مختلف ببرید بیشتر وقتش سرگرم شه لازم به کلاسای خیلی هزینه بر نیست مساجد و مهدهای قرانی هم کلاس دارند
در کنارش به هر صورتی شده یه باشگاه یا کلاس شما برو باید حس کنی برا خودت هم یه تایمی میذاری تا حالت بهتر بشه این دو مورد رو شروع کن کم کم ببین چطور میشه
بچه حداقل دو سه ساعت با کلاسا خونه نباشه و یه ساعتم در روز همسرت نگه داره شما برو کلاس
منم چند سال پیش حال الان تو رو داشتم .منم تاپیک زدم بچه ی دوم نیارید وگرنه بدبخت عالم می‌شید...اما الان خیلی خوشحالم از صبه دوتاشون مدرسن.تو درسا به هم کمک میکنن .خیلی راحت شدم...سختیت دو سه سال دیگس
شاید تا۳سال سخت باشه اما آدم از بچه داشتن از اون ذوق کردنا از شیرین زبونیا لذت میبره ...این مرحله از زندگی رو اینجور میگذرونیم با همه درد و خوشیاش...تو مرحله ی پیری هم دستمون رو گرفتن بهتر نگرفتن میگیم ما تلاشمون کردیم ...همش بدی نیست
تو الان بیای خونه ی منو ببینی !یه نوزاد یه کلاس اولی خونه بهم ریخته بخاطر تمیزکاری !ولی خب تحمل میکنم اینام بزرگ میشن ...همش ناخوشی نیست وقتی میخنده از همه غما یادت میره
آره چون بچه اول هم بود خیلی اذیت شدم ولی فکر نکنم حالا حالا ها بچه بیارم چون شوهرمم اعصاب بچه نداشت اصلا فکر نمی‌کردم موقع بچه دار شدن اخلاقش اینقدر تغییر کنه و اینقدر داد بزنه و فحش بده و باید شام و ناهار مفصل سرساعت آماده باشه اصلا درک نکرد
