مثلا فکر میکنی بچه نداشته باشی خیلی ازاد و رهایی؟
مشکلات و خطراتی مثل بیماری نمیتونه دست و پات رو ببنده ؟
من هیچوقت بچه دوست نداشتم والان۲تادارم عاشقانه میپرستمشون.اما زندگیمو دوست ندارم وشرمنده بچه هام میشم
ولش کن دیگه 40 سالگی وقت بچه نیست
درکل ادما متفاوتن
یکی 19 کمبودش حس میکنه
من حول و حوش همین سنم و حتی از ازدواجم میترسم چ برسه به بچه
همسرم الان داره دکترا میخونه.میگه خب من الان اهداف خودمو دارم . خودم باید ادم مفیدی برای جامعه باشم حالا بچه بیارم بزرگش کنم یه روز بخواد ادم درستی بشه یا نشه و ریسکهاشو بپذریرم. در عوض بعد این دکترا میخوام دکترای دیگه بگیرم و همینجوری بدون اینکه کسی اویزونم باشه کارهای خودمو بکنم
من با ازدواجم این حس رو دارم
یه بچه دارم فکر بچه دوم و زایمان طبیعی اجباری و سختیهاش تت مرز سکته منو میبره
عزیزم دقت نکردی
نگفتم هم بیمار و هم بچه دار
من گفتم این به جای اون .. ایا میتونه پیش بیاد ؟
نمیتونه کسی اینده رو تضمین بده هیچ چیزی دست و پای ما رو نمبینده میتونه ؟
بعد بچه اصلا دست و پا بند نیست .. یه مدت کوتاه ی دو سال سه سال وابسته اس بعد تموم میشه ... میشه یه نسخه ی کوچیک از خودمون که دوستمون داره کمکمون میکنه و بهش کمک میکنیم
تازه کمکی که بچه به والدش میده خیلی بیشتر از کمک والد به فرزنده
بچه به والدش صبر و اعتماد بنفس استقلال .. معنی زندگی .. تکیه گاه بودن .. و خیلی چیزا هدیه میده
