عزیزم تمام تلاشتو بکن
که حد اقل شرمنده خودت نباشی
منم سال اولمه
ولی از نظر تلاش
برای سال گذشته
می دونم همههه چیزمو گذاشتم
از هر چیزی که می تونستم گذشتم
خانواده ام همه چیزو برام فراهم کرده بودن
تو هم حداقل نباید شرمنده خودت باشی
سخته ...خیلی سخته
منم خودم تجربه ش کردم و امسال هم دخترم کنکوریه و واقعا از مواجه شدن با قوم و خویشا هراس دارم
قربونت برم من خوشگلمممم ❤️
من ب خودم قول داده بودم ک باید انتقامم از این حرفا و تحقیرا و اینایی ک میگن نمیشه و استعداد نداری بگیرممممم
و آخرش حقم گرفتم یادمه ی نفر گفت اگ الان ازدواج کردی و پشت کنکور نمیمونم ول میگردی بچت هم سن من بود
من بیشتر ناراحت مامانم شدم که همیشه دلش میخواست بچه هاش پزشکی بخونن ( من یادمه سالی که انتخاب رشته کردم اصلا به علوم علاقه نداشتم فقط چون ابحیم گفت میخواد بره تجربی مامانم دیگه ولمون نکرد همش می‌گفت نه نه برید تجربی ، من از کوچیکیم به ریاضی علاقه داشتم حتی میگفتم میخوام ریاضی دان بشم هیچ وقت خودم برای خودم نتونستم تصمیم بگیرم )
با اینکه علاقه نداشتم اما آنقدر خونده بودم علاقه پیدا کرده بودم به زیست همکلاسیم این سالی که ما فرهنگیان قبول شدیم پزشکی قبول شد همش تو دلم از خودم راضی نیستم با اینکه امسال هدفم فرهنگیان بود اصلا ذوق ندارم با اینکه قبل از اینکه خبر قبولی دوستمو بشمم کلییی ذوق داشتم برای دانشگاهی که براش تلاش کردم )
دلم خیلی شکست حقیقتش چون همش می‌خندید می‌گفت همون نمونه که عادی شد . ( حالا شهر ما خیلی بهتره و نمونه قبول شدن توش خیلی سخت‌تر از شهر اوناست )
ببخشید سرتو درد آوردم
