حرف صدف شد و دعوایی که راه انداختید هم دیدم یاد این ابیات حافظ افتادم:
بر تو خوانم، زِ دفترِ اخلاق
آیتی در وفا و در بخشش
هرکه بِخْراشَدَت جگر به جفا
همچو کانِ کریم، زَر بخشش
کم مباش از درختِ سایهفکن
هرکه سَنگَت زَنَد، ثمر بخشش
از صدف یاددار، نکتهی حِلم
هرکه بُرَّد سَرَت، گُهَر بخشش
خلاصه که اونی که عذر گناه میپذیره و زودتر میبخشه خودش رو بالا میبره!