به خاطر بیماری برادرم مجبور شدم زندگی و همسرم رو ترک کنم و طلاق

چقدر امضات قشنگه اسی...دقیقا وصف حال ما دهه شصتیاست🫠🥹

شما خواهر برادر مشکوکین؟

علت این وابستگی و تععین وتکلیف چیه؟

خواهر و برادر خونی هستید یا شیری؟

اصلا معلوم نیست چیه قضیه..

هیچی نمیگه....

نگفت پسرش پیش مادرش یا مادر شوهر؟

استارتر تا الانم چیزی نگفتم دلت نشکنه

باور کن حالت تهوع گرفتم حالم جوری بد شد

ببین ببین

بچه ای که مادر نداره هیچی نداره نه اتاق نه کمد نه کتاب نه ناز نه ادا .حتی اسباب بازیاشم مثل خودش ارزش ندارن

بخودت بیا.اکثر این مردایی که خودشون زدن به بیماری روحی وراحت خوابیدن تو خونه باید به فلگ بست..حالا خیلیاشون از بس الکل مصرف کردن که دیوانه شدن.بازم ببخش اگه ناراحت کردمت.

ایشون احتمالا خودشم افسرده و‌..... هستن

بچه رو‌کتک میزدن

انشالله پیش مادر بزرگش جاش بهتر باشه

خیلی کارت بد بوده 

خونه مادرشوهر پیرش

من بخاطر پدر و مادرمم زندگیمو خراب نمی‌کردم چ برسه برادر فوقش میبردیش مرکزی م ازش مراقبت کنند

بله که اولویت همسر و بچته 

تو اصلا بگو دور از جون داداشت رو به موت، وظیفه تو نیست، به بابات بگو پرستار فول تایم بگیره حقوقشو بده

البته خیلیم عجیب توضیح میدی، نه سن برادر خودخواهتو می‌دونیم که تعیین تکلیف می‌کنه و بهش التماس میکنی

نه گذشتتو 

یه کم تو تاپیکات گشتم تا حدودی یادم اومد شما رو 

عزیزم لطفاً برو پیش روانپزشک وقتتو پیش مشاور تلف نکن، به نظرم به دارو نیاز داری، حسابی رو به راه میشی، به خودت و تیپت و زندگیت و خونت برس

ورزش ، رژیم ، اهنگ، شادی ، رقص و بازی با پسرت

بچت مثل چشاته، آدم چشاشو میسپره دست کس دیگه ؟!

اگرم شد فرصت بده به همسرت به خاطر آینده پسر کوچولوای که به خانواده نرمال نیاز داره یعنی فقط مامان بابا، نه پدر و زن بابا و مادر و شوهر مادر و مادربزرگ...

اگه حسابی زندگی رو گرم کنی و به خودت برسی به وضعیت پوست و مو و هیکل و روحیه و خونه، مطمئن باش شوهرت هیچ جایی نمیره جز بغل خودت

تو رو خداااااا به خاطر بچه

هیچی نگو سرم داره منفجر میشه آخه چ جوری امکان داره

استارتر اول از همه حتما حتما به یه روانپزشک مراجعه کن

شما نیاز جدی به درمان داری

اولویت های زندگیت رو گم کردی

توی تله قربانی بودن افتادی

درگیر وسواس فکری و عذاب وجدان نسبت به برادرت شدی

فقط موندم چطور نسبت به پاره تنت بچه ت اینقدر عذاب وجدان نداری

خلاصه که وضعیتت نرمال نیست

وگرنه اگر نرمال بود اظهر من الشمس بود که رویه الانت کاملا غلطه و اولویت اولت بچه ته 

شما می خوای به برادرت که تو باتلاق بیماریش افتاده کمک کنی و کاری هم از پیش نمی بری چون مشکلش حادتر از این حرفاست ولی از بچه ت که خودت داری تو باتلاق مشکلات روانی میندازیش غافلی غافل ....

گفتنی هارو بهتون گفتن

فقط یه چیزی دست نجنبی بچت هم از دست میدی 

چندسال بگذره بچت هم دیگه تورو نمیخواد......

برادرت مشکل جسمی داره؟   بیمارستان

مشکل روحی حاد داره ؟     بیمارستان روانی 

نیاز به مراقبت داره؟      پرستار

من‌اول تاپیک بهت حق دادم چون حال برادرت بد بوده ولی ازون جایی که گفتی نمیزاره بچم رو ببینم عصابم خرد شد

برادر کی باشه اجازه بده یه مادر از بچه دور باشه!

اصلا چرااا باید ازش اجازه بگیریییی.

همین الانم بچت مطمعنا با کلی مشکلات روحی درگیره.

یه کاری کن زن نشون بده مادری یالا‌.

خاک عالم تو سر ت .تو هم مثل برادرت خودخواه هستی.همسزت حق. داشت بهت خیانت کرد چون می دونستی فقط خودت می بینی و خود خواهی.چندین نفر دارن بهت میگن فکر پسرت باش فکرجگر گوشت باش چسبیدی به برادرت خود خواهت که برات تعیین تکلیف کنه.به نظرم شما لیاقت مادر بودن نداری .مادر یعنی از خودت بگذری بخاطر بچه ات. بعد تو آمدی برادر ت چسبیدی پسر هفت ساله ات ول کردی.خیلی خیلی احمقی

من حتی اگه بابا مامانمم به بچم بگن توله یه سنگ گنده می‌زارم روشون تا ابد نگاهشون نمیکنم

فقط بهت بگم تو لیاقت مادر بودن نداری.الان هی بگو دلم برای برادرم میسوزه