دعوای من و خواعرشوعرم

دیدم خواعرشوهرم زنگ زد به شوهرم و پشت تلفن گریه که به خدا من چیزی نگفتم زنت خودش گفته ماشین باید تقسیم شه

منم به شوهرم گفتم بیا بریم دست رو قران بذارم که خودش شروع کرده

رفتیم خونه مادرشوعرم خواعرشوعرم هم بود آقا گریه پشت گریه که من اصلا چیزی نگفتم زنت گفته ماشین باید تقسیم شه.هر چی گفتم فلانی خانم شما اول گفتین وگرنه من که اصلا خبر نداشتم ماشین مال باباست.من چون تو خواسگاری گفته بودین ماشین مال شوعر منه تا پریشب خبر نداشتم ماشین باید تقسیم شه

باز گفت من نگفتم تو اول گفتی

گفتم بخدا من اصلا نمیدونستم ماشین مال همه برادر خواهراست

خلاصه انقد اشک ریخت و گفت به خدا اول تو گفتی که من کوتاه اومدم دیگه هیچی نگفتم.فثط گفتم چیزی که من یادمه شما اول حرفو شروع کردین ولی مهم نیست مهم اینه که ماشین مال بقیه هم هست

دیگه شوهرم گفت زنگ میزنم از بقیه میپرسم ببینم راضین ماشین دست من باشه یا نه

خواعرشوهرم گفت این حرف بین خودمون بمونه ولی فلان داداش خودش گفته راضی نیست و برین ماشینو قیمت کنین سهم هر کسو بدین ماشینو بردارین برا خودتون

شوعرم گفت من که پول ندارم

مادرشوعرم گفت طلاهاتونو بدین سهم بقیه رو بخرین

حالا از سر شبه اعصابم داغونه.که چرا رو حرف خودم اصرار نکردم که خواعرشوعرم اول موضوعو پیش کشیده.چرا بهش تاکید نکردم که نباید تو خواسگاری بهم دروغ میگفتی و راضی نیستم.سرم داره از درد میترکه

تموم شد.الان موندم چی کنم.به شوهرم گفتم این دفعه خواهرتو دیدم بهش میگم چون اون شب ناراحت بودی و گریه میکردی من کوتاه اومدم وگرنه سر خرفم هستم که اول تو گفتی ماشین باید تقسیم شع

شوهرم میگه کشش نده ولی از این به بعد سرسنگین باش باهاش

من چون زود کوتاه اومدم و مثل اون سلیطه بازی درنیاوردم با خودم میگم نکنه حرف اونو باور کرده باشن

به خدا اون گفت.من که دیوانه نیستم ماشین زیر پامه ذارم استفاده میکنم خودم یرم بگم بیاین تقسیم کنیم

ببین من اصلا بحثم ماشین و مسایل مادی نیست.من از خواهرشوهرم خیلی ناراحتم که هم تو خاسگاری بهم دروغ گفت هم الان داره منو جلو همه خراب میکنه خودش حرفه تقسیمو زده ولی اشک میریزه که اول تو گفتی تقسیم

خب عزیزم مث آدم میومد به من یا شوهرم میگفت فلان داداش راضی نیست و گفته باید تقسیم شه

نه اینکه منو کشیده کنار بهم این حرفارو زده.باز الان پاشو تو یه کفش کرده که من نگفتم و تو اول گفتی ماشین باید تقسیم شه

من دیگه سوار اون ماشین نمیشم.ولی دلم میخواد به مادرشوهرم و جاریم که خواعرشوهرم این حرفای دروغو از طرف من بهشون رسونده بگم من تقصیری ندارم و این حرفا حرف من نیست

شوهرم واقعا فکر میکرده ماشین مال خودشه.دو تا تاپیک قبلمو بخونی کامل گفتم.تو این سه چهار سال خیلی وقتا رفتارای خواهرشوعرم باعث میشد فکر کنم نسبت به ماشین احساس مالکیت داره و یک بار شوهرمو فرستادم بره ازشون بپرسه که اگه ماشینو میخواین بگین که ما سوار نشیم.خواهرشوهرم گفته بود من یادمه بابا ماشینو به تو داد.برادرشوهرامم گفته بوذن ماشین مال خودته برو بفروش یه نو بخر اون دیگه کهنه شده

جوری بود که شوهرم هم باورش شده بود ماشین برا خودشه

اگه وقت داری دو تا تاپیک قبلمو بخون مننون