حاضرید دوتا بچه و همسرتون رو رها کنید برای تحصیل دکترا برید خارج

عمرا مگه چقدر عمر میکنه ک یه کدتیشو بدور از خانواده باشه 

من کنار بودن با خانوادمو با هیچی عوض نمیکنم 

بنظرم موفقیت هم بستگی بطرف داره هرکسی موفقیت و پیشترفتو تو یه چیزی میبینه و خلاصه میکنه من بشخصه نمیتونم تا این حد روی درسم تمرکز کنم 

نه،من خودم یک ترم تو ایرانشم خوندم،وقتی دیدم تاثیری رو کارم نداره،بی خیالش شدم،حالا اگه صرفا بخاطر علاقس،خب تو ایران باید ادامه داد،دوتا بچه ول کنی بری دنبال علاقه،!اونم تو این سن کم

نمیدونم.یکم تصمیم گیری سخته

تا سر کوچه بری بغل زن دیگس

شک نکن

اصلا بچه ها وزندگیم مهمترازدرس.....

اگر یه مرد باشه قطعا اینکار رو میکنه ، پس یه زن هم باید همین کار رو کنه و خودش رو اولویت قرار بده

من دخترم پیش باباش بود،من سر کار بودم باز زنگ میزد کلی گریه میکرد

اسی ببخشید ولی احساس میکنم کلا دلخوشیت تو زندگیت کمه

۵ سال خیلی زیاده، چرا همگی مهاجرت نمیکنید؟

اینجوری همسر و بچه ها هم با فاصله یکسال میان پیش شما.

من بچه ندارم،تحصیلی و برای دکتری مهاجرت کردم و همسرم با ویزا پیوست ۱۱ ماه بعد از من اومد

همون یکسال هم سخت بود چه برسه ب ۵ سال 

شما ک بچه هم داری🌺

بنظر من چون ما در قبال فرزندانمون مسئول هستیم ترجیح میدم همینجا درسم بخونم هر موقع شرایط همه اعضای خانواده اوکی شد بعد خارج میرفتم 

اصلا دیگه کلا قیدشو میزنم. بنظرم تحصیلات فقط تا یه زمانی که مجرد باشی بچه نباشه یا از نظر جسمی و توانایی خودت بتونی کم کم ادم خسته میشه دلش ارامش و سفر و ادامه زندگی میخواد دوباره شروع بدرس با شخص من سازگار نیست و بنظرم اونم خارج کشور و دوری نه واقعااا

نه 

بچه هات باهات غریبه میشن، مخصوصا تو سنی هستن که خیلی به مادر وابستگی دارن، تو نباشی کی ازشون مراقبت کنه، واسشون خوراکی بزاره ببرن مدرسه ، یه وقت خدای نکرده سرما بخورن ازشون مراقبت کنه، از مدرسه که میان واسه کی تعریف کنن که تو مدرسه چی شده، کی براشون غذای مورد علاقشون رو بپزه؟ اون بچت که کلاس هفتمه تا تو بری و برگردی دوره بلوغش شروع و به آخراش نزدیک می‌شه، کی تو این مدت حواسش بهش باشه تصمیم غلط نگیره با آدمای ناجور دوست نشه، به درسش برسه و کنکورشو خوب بده؟ 

تازه عزیزم این وسط مطمئن باش احتمال این که پای شوهرت هم بلغزه خیلی زیاده 

طرف بوده بچه رو اول ابتدایی از روستا آورده شهر گداشته پیش پدربزرگش، دختره سال ها بعد گفته من یه روزگاری به مادر نیاز داشتم کنارم نبود الانم بود و نبودش واسم فرقی نداره، شاید شما هم براتون مهم نیست همین طور که میگین اشکالی نمی بینین همسرتون ازدواج کنه و بچه ها برن زیر دست نامادری احتمالا بعد از پنج سال شما دیگه به ایران هم برنمیگردین، فقط دو تا بچه رو به این دنیا اوردین که خودشون گلیمشون رو از آب بکشن بیرون، چون یه روزگاری خودتون تصمیم گرفتین صاحب فرزند بشین و ده سال خونه داری کردین الان به خاطر این لطف بزرگ که وظیفه تون بوده میخواین برین کشور دیگه تحصیل کنین چون حق خودتون میدونین... 

خیر به هیچ وجه