یه بار همسایمون به گدا نون باگت داد
دلم میخواست منم گدا باشم به منم بده
ما واقعا وضعمون بد نبود پدرم کارمند دولتی بود کنارش کار آزادم داشت ولی ی دوره ب حدی ب پی‌سی خوردیم و در ورشکستگی بودیم تا دو سه سال ک یادمه مامانم تو ماکارانی گوشت نمیریخت یا ی کفشی که دو سال پوشیدم تنگ بود مامانم میذاشت جلو بخاری ک باز شه بتونم بپوشم خیلییی دوران سختی بود با اینکه بچه بودم
يه سوال حس ميكنم الان در اين حد ك تو تايپيك حرف زديم فقر نيست
پول بلیط اتوبوس رو از گشنگی دادم ساندویچ خریدم تو مدرسه
بعد کل راه رو پیاده میومدم
دوستامم فکر میکردن پیاده میرم که دوست پسر پیدا کنم
وای نگم از اون حس تحقیر
از اینکه طرف فکر می کنه چقدر خوبه ولی خدا می دونه اون تحقیرا دل ادمو هزار تکه می کنه
همش بهم میگفتن تو بلد نیستی تیپ بزنی
من دردمو به کی می گفتم؟ پدری داشتم که رژ زدن و لاک زدن رو خلاف شرع می دونست و هزار تا حرف زشت بهم میزد...
نه خواب داشتم نه خوراک
زیر ۴۰ کیلو وزنم بود...
بهتره دیگه نگم... گذشت اون دوران... به جاش، روزایی اومد که من با درآمد خودم، چه تیپایی زدم که اونا از حسادت دق کردن
قبل دیدن این تاپیک داشتم برای نداری خونوادم گریه میکردم الانم بری شماها😭😭امشب خیلی دلم گرفته
چون بچه ته تغاری بودم همیشه لباس کهنه های ابجیامو میپوشیدم
مانتو کهنه های مدرسه شونو میپوشیدم
میرفتم مهمونی جایی که مبل داشتن میرفتم رو زمین مینشستم 😂😂 که بگن این دلش نمیخواد رو مبل بشینه اینقدر ضایع بودم خدا میدونه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز