مجردی خداییش ارامش داره

میگم دیگه ، میگم به تاهل تجرد ارتباطی نداره، به روحیه اون شخص ربط داره

اگه شما مثه دوست من هستی بهت قول میدم متاهلم بشی بازم دغدغشون رو داری

بله شاید بشه گفت نسبت بهشون خیلی زیاد حس مسئولیت دارم و گاهی این موضوع اذیتم می‌کنه...ولی با وجود همه این صحبتا احساس میکنم وقتی خانواده جدید تشکیل میشه، اولویت ها کمی جا به جا میشن

همون طور که من انتظار دارم برای همسرم در اولویت باشم، اون هم ممکنه از من این انتظارو داشته باشه

هر چند بیماری و مسائل سخت رو برای هر دو طرف لحاظ کردم که صدمون رو واسشون بذاریم 

شما فکر کن من سادم!

من رو هیچ کسی جز خودم حساب نمیکنم! انقدر توانمند هستم که اگه روزی خطایی ازش ببینم‌فکر نمیکنم مجبورم بسوزم و بسازم! باه حق با شماست، ما فقط میتونیم امیدوار باشیم که همه چیز خوب پیش بره اگه خوب پیش نرفت اونوقت براش یه فکری میکنیم

شما بخاطر ترس از خطر تصادف هیچوقت تو‌خیابون نمیری؟؟ یا اینکه میری و امیدواری سالم برگردی خونه!

مجبورم برم خیابون ولی مجبور نیستم شوهر کتم 

چرا اینقدر اصرار داری بگی خوبع 

باشه دیگه ول کن اه

اتفاقا متاهل ک میشی علاوه بر شوهرت ،خانواده شوهر هم اضافه میشن بر غصه هات،،، الان نمیفهمی من چی میگم بعدا ک ازدواج کردی خواهی فهمید، شوهر یه نفر نیس،خودش یه ایل و تباره عزیزم، هنو اگه بچه رو حساب کنی ک باز مسئولیت و غصه اون ب کنار، بعد ازدواج باید غصه کسایی رو بخوری ک اصن برات کاری نکردن و نمیکنن و هنو اذیتتم میکنن،مثه خواهرشوهر،مادرشوهر،ووو وای نگم برات. سر هیچ و پوچ دعوا راه میندازن،،، دقیقا سر هیچ و پوچ، حتی خودتم درک نمیکنی چرا اینا این کارو کردن چرا اینو گفتن،، انقد رو اعصابت این شوهرو خانوادش راه میرن ک نگو، ولی خونه بابات هنو تو سر بابامامانت غرمیزنی ، باهمون حال نازتم میخرن،میدونی هرکارکنی هرچی بگی از ته قلبشون دوستت دارن  

شما چرا انقدر دوست داری بگی بده؟!

حرف شما رو اصلا رد نمیکنم...ولی من نسبت به آدمای این سبکی هیچ حس مسئولیتی ندارم و دایورت میشن

من نظر خودم و گفتم 

تو هم نگو خوبه پس 

احساس کردم این مشکلاتو خودتون تجربه کردید.....به خاطر این تجربه، متاسفم 

امیدوارم روزای قشنگی در انتظارتون باشه 

من ۱۸سالگی باهاش آشنا شدم،۲سال آشناییمون طول کشید۲سال عقدمون،لیسانس حقوق خوندم بعد از پایان درسم ازدواج کردم.. شناخت هرچقدر هم ک باشه کافی نیست.ادما تغییرمیکنن. این اینستا انقد افکار کلکبازی،حقه بازی،مخفی کاری،فساد و هرزگی و چشم چرونی تو مغز آدما کرده ک افراد ناخودآگاه کم کم بی‌غیرت و سرد میشن از زندگیشون.شوهرمنم اولش فهمیده دو عالم بود ولی بعدش خودش زد زیر همه حرفاش، بخاطر ج ن د ه بازی های  داداشش باهاش کتک کاری کرد بعدش داداشش زیر گوشش نشست ک باهم الان گ و ه خوری میکنن

خب پس همسر شما خانوادش مشکل داشتن ، خانواده به اندازه خود طرف مهمه 

هر کس شکل خانوادشه دیگه 

بعضی خواهر برادرا در واقع دشمن به تمام معنان

اره منم فک میکردم ازدواج یعنی فقط با شوهرت باشی و براش همچی تموم باشی کافیه. ولی خانوادش هستن ک کم کم شوهرتو ازت دور میکنن و کم کم بدون اینکه متوجه بشی اونو سمت خودشون میبرن و میگن حالا بدون ما هم هستیم.. زیاد خوش نباشین

همونطور که شما نظرت رو گفتی منم نظرم رو گفتم

من نخواستم متقاعدت کنم، از نظر من زندگی متاهلی که با یک انتخاب درست و اگاهانه در زمان درست با ادم درست انفاق بیوفته خیلی بهتر از مجردی ه! شما قبول نداری نکن!

خانوادشو از ظاهر ببینی امام زاده ان. ولی کم کم ذات واقعی شون رو شده، مثلا مادرشوهرم من ک نیستم ب شوهرم میگه پولتو خرج ما و خواهربرادرات کن، زن هرچقدر بخوای برات پیدا میشه، ولی خواهر برادر ک از گوشتو پوستت باشن نمیتونی پیداکنی. این نصیحتشون دقیقا در موقعی بوده ک همه باهم خوب بودیم درحال تفریح و خنده.

ببین در کل حرفت و قبول دارم که زمونه بدی شده! ولی قبول کن شناخت تو سن ۱۸-۲۰ سالگی نمیتونه شناخت پخته ای باشه

میگی برادر شوهرت ادم درستی نیست، یه چیزایی تو خانواده و تربیت خانوادگی حاصل میشه، قبول دارم که خواهر برادر عین هم نیستن ولی بنظرم بیس همشون شبیه همه

خیلی خیلی متاسفم از این دردی که کشیدی، به روش اوردی؟ الان چکار میکنی؟

قبول دارم ادم حتی جدا هم بشه تا سال ها زخمش سر جاش میمونه