پارسال یکی ازفامیلامون گفت بیا یک مدت باهم اشنا بشیم واینا من قبول نکردم گفتم نه بعد انقدر اصرار کرد درحد دوسه روز فقط چت معمولی کردیم که ببینیم اصلا تفاهم داریم باهم یانه
برگشت بهم گفت من همچی رو حل میکنم تو فقط پشتم باش.منم گفتم من نمیتونم جلوی خانوادم واستم بیاهمینجا همچیو تموم کنیم تابیشتر وابسته نشدی، انقدر اصرار کرد که نه من همچیو درست میکنم و اینا گفتم باشه فقط سعی خودم رو میکنم ولی قول نمیدم.
بعدش خانوادش اومدن جلو وخانواده منم رفتن تحقیق(درموردش زیاد چیزای خوبی نمیگفتن و چندتا دروغ گفته بود روشده بود) منم به روش نیاوردم و فقط گفتم خانوادم راضی نیستن منم نمیتونم جلوشون واستم دیگه کاری ازدستم برنمیاد انشالله یکی بهترازمن نصیبت شه وفلان.
پرو پرو برگشته به من میگه تو قول دادی پشتم واستی😐منو باحرفای مردم قضاوت نکن من عوض شدم
حالا پریشب هم پیام داده دلمو پارسال شکستی قضاوتم کردی ولی من بخشیدمت
من نمیدونم من الان تقصیر کارم یانه!توی این یک سال دوسه تااتفاق بد برام افتاد ازیه طرف حس میکنم کارما بوده که نباید بهش قول میدادم ازیه طرف دیگه میگم من که ازاول بهش گفتم وابسته نشو نمیتونم جلو خانوادم واستم..
نظر شماچیه🫠🥲
زندگی خودت برات مهم تر باشع
کارما اینام چرت و پرته بهش فکر نکن
چقدر ساده ای. خیلی پرروعه طرف. به کش تنبونت بابا
ول کن بابا دلت برا پسر جماعت نسوزه حواست فقط به خودت باشه
همه‌چیز به هم ربط نده
نه تقصیر نداری.نگران نباش
اتفاقاتم به این موضوع ربط نده
کارما اینجوریه که تو اول باید مراقب خودت باشی
بعد دیگران، و اینکه نباید بهشون آسیب بزنی
چیزی که من خوندم نشون دهنده این نبود شما به کسی آسیب زده باشی پس دلیلی ام نداره کارما پس بدی
دیگه خودت میگی بهش گفتم وابسته نشو اگه نشه کن جلو خانوادم در نمیام دیگه اگه نگفته بودی و صد در صد گفته بودی با هر شرایطی هستم اون شاهد آه میکشید ولی تو قول ندادی هیچ وقت تا قبل از خطبه عقد به هیچ پسری قول ندین نامزدی و بعده بله برون هم همیشه فرصت برای تموم کردن برا خودتون بذارید
نه چه کارمایی تو از اول گفتنی نه اونه که مثل کنه چسبیده بود بهت
