آدما نادیده ام میگیرن

متولد۷۹ هستی یا ۱۹ سالته؟

نمبدونم فهمیدی ب منم بگو

رو عدالت و حقت حساسی توهم

 مهم اینه که خودت خودتو ببینی هرچی بیشتر به خودت اهمیت بدی بقیه هم یاد میگیرن که تو محترمی سعی کن بیشتر خودتو نشون بدی تو بحث ها مشارکت کن منم گاهی وقتا که حوصله صحبت و ادما رو ندارم واسم پیش میاد اما به محض اینکه مشارکت کنی سر و کله بزنی باهاشون متوجه ات میشن

منم همینم یجا سر هزار تومن حقم کم بشه میگم خود خوری میکنم 

نسخوار ذهنی داری؟ مهربون باشی سرت تو لاک خودت باشه؟ 

این اتفاقای مشابه که توی هر جمعی برای ما تکرار میشه همون حس همیشگیو‌بما میده، انگار یه رونده که تو هر جمعی کنار هرکسی همون رفتار مشابه باما میشه، به یک مشکل برمیگرده که تو رفتار و‌شخقیت ما هست احتمالا. که انگار سیگنال میدیم که آهای آدما بامن اینکارو بکن منو به هر شکلی شده نادیده بگیر. انگار مشکل از ماست. هی تکرار میشه تاروزی که ما بفهمیم اشتباه کارمون کجاست و خودمونو اصلاح کنیم

منم مشابهشو دارم مثلا چایی میارن بمن نمیرسه و اصلنم برنمیگردن برای من بیارن.

مال من که خیلی بدخیمه بااینکه ده دوازده ساله دارم تلاش میکنم هنوز درست نشده دقیقا نمیدونم چکارباید بکنم که نمیکنم. فقط میدونم یه تغییری رو رفتار و ذهن خودم باید باشه 

توی دوستام فقط اینطوری نیستم. 

منم تو مدرسه یادشون میره چون تعداد بالاست باید تو جمع مشارکت بالا داشته باشی

حتی شده الکی یه مدت با اعتماد بنفس خودتو نشون بده اگه نظرخواستن نظر بده صحبت کن کم کم خودتم عادت میکنی یا جاهای جدید که میری نمیدونم خرید اینور اونور ادمای جدید که تورو نمیشناسن میتونی خودتو جور دیگه ای نشون بدی با اعتماد بنفس و قوی اینجوری عادت میکنی

شت 😐

پس یه دلیل داره چون منم دقیقا همینجوریم 

و عین چیزی ک گفتی بتید خودمو یاد اور کنم برای بقیه

این واقعا یه انرژیه ک. مربوط به خودمون میشه اما خب چجوری درست کنیم نمیدونم

ببین اینحوری هم هستی که سنجیده حرف بزنی مثلا بخوای حرفی بزنی قبلش تو ذهنت فک. کنی ایا مخاطب از حرفت ناراحت میشه یا ممکنه برداشت بد کنه یا نه و بعد حرفو بزنی؟ 

رک و روراست و گاهی مثلا تو خونواده خودمون جواب میده، ولی همه جا نه!مثلا باکارمند بانک ک انگارمنو نمیبینه . 

 باید اساسیتر تو ذهن خودمون یچیزاییو دستکاری کنیم تا تغییر تو رفتارمون ایجاد بشه و باتغییر رفتارمون رفتاردیگران‌هم اما عوض بشه. 

من خودمو مثال میزنم شاید برا شمام کمک کنه. من بچه ته تغاری خونواده پرجمعیت بودم، دوست داشته میشدم ولی تو مسائل جدی نادیده گرفته میشدم. شخصیتم جوری شکل گرفته انگار کسیقرار نیس منو ببینه. مثلاتو مهمونیه شلوغ  کسی منتظر سلام من نیس! البته درین حد فاجعه نیس مثال میزنم. واینطوری به بقیه سیگنال میدم منتظر سلام من نباشید میتونید منو نبینید اصلا

فک میکنم مال من دلیلش اینه .دارم رو ذهنم کار میکنم عمیقا . تغییرش به رفتارم تاحدودی کشیده شده ولی جایگاهم تو جمع هنوز درست نشده😞