به کسی جز خودتون فکر میکنید؟
روز آخره و قراره هر کسی بره برای حساب و کتاب اعمالش
این لحظه به فکر کسی هم هستید؟
خودم نه
احساس میکنم حتی عزیزترین آدم های زندگی رو هم آدم تو این لحظه فراموش میکنه
همین شوهر شوهری که انقدر دغدغه مونه و همش برای هر کنش و واکنشی باهاش تاپیک میزنیم هم بیخیالش میشیم وقتی بخواد دنیا تموم شه و فقط هاج و واج به خودمون و کارهامون فکر میکنیم
ترسناکه
من فقط میگردم دنبال امام رضا جان حتی اگه نیاد هم باز فقط صداشون میکنم
اونقد زجرکشیدیم که وقتی واسه اون دنیا نداریم
داداشم دوساله فوت شده و ماهمگی درکنارش مردیم فقط خاکمون نکردن ،اونقد التماس خدا کرده و زجع زده که خواب میبینه تویه تصادف میمیره و روحش جدامیشه میگفت شوهرم و بچه هام گریه میکردن حتی دختر دوسالم جیغ میزد و من بهش بی اعتنا بودم میگفت اصن داداشمو ندیدم و‌اگه میدیدمم برام مهم نبود ،میگفت یه حس حسادت به شماهاداشتم که زنده این و من تک و تنها،میگفت هرچی تلاش میکردم‌چشامو ببندم جنازمو نبینم نمیشد وادارم میکردن که ببینم
گفت از سردخونه وحشت داشتم میگفت میخواستم دنبال شماها بیام خونه نمیذاشتن میکشوندنم سمت جنازم میگفت از ترس سرمو میکووووبیدم به دیوارررر و قلبم چنان میزد که حس میکردم الان در میاد ،گفت اارامگاه اون ارامگایی که ما میریم نیس یه بیابون تاریک که با یه قبر خالی ،میگفت اونقد وحشت داشتمممم که دلم واسه هیچکس نمیسوخت حتی بچه هام ،
خدا برادرتون رو رحمت کنه ان شاء الله
روحشون در آرامش 🙏
دقیقا منم حس میکنم‌وقتی که تموم شه معنی اینکه این همه گفتن زندگی یه بازیه رو تازه میفهمیم
انگار هیچ شخصی دیگه برامون اهمیت نداره
حتی بچمون یا پدر و مادرمون
و انقدر به قکر خودمون و اعمالمون هستیم که حتی حاضر نیستیم لحظه ای به کسی دیگه فکر کنیم
بله من یه متنی خوندم که میگن وقتی میمیریم شب اول میگن اینا وحشت دارن و باهاشون مراعات کنید ،ولی من فک میکنم وحشتش تا قبل از خاک شدنع که سردخونه وغسالخونه و اجنه و مرده هارو میبینن ،شاید بعدش اروم گرفتن نمیدونم
