تو سن ۳۷ سالگی هیچ عشقی تو زندگیم نیست . نمیدونم خوبه بده چیه .تا چند وقت پیش از یه پسر خوش قیافه خوشم میمود که نشد اشنا بشیم .هردو محل اشنایی رو ترک کردیم .همیشه با خودم فکر میکنم چطوری بعضی دخترها کلی کشته ومرده دترن بعضی دخترها رو دیدید خیلی پر رو ان میرن هرعروسی سیر میرقصن همه پسرا نگاشون میکنن همیشه رو بورسن بعد اینکه بموقع هم ازدواج میکنن منظورم همچین دخترهایی هست بعد حالا هم فکر میکنم نمیدونم دوست ندارم جای اونها هم باشم ولی اون همه اعتماد به نفس از کجاشون میمود تو کل عمرم دوست پسر نداشتم