من الان عقدم
شوهرم همیشه مستقل و جدا بوده خودش خونه داشته کسی هم بهش کمک نکرده
خودش به شدت آدم منطقی و خوبی هست
ولی متاسفانه خانواده ی بدی داره سره دخالت کردناشون و اذییت کردناشون کلا به خواسته شوهرم قیدشونو زدم و قطع رابطه کردم
شوهرمم در حده یه مهمون رفت و آمد داره
کلا این چیزا رو باید نسبت به شرایطی که داری بسنجی
من تا قبل از اینکه عقد کنیم همیشه میگفتم مگه قراره با اونا زندگی کنم خانواده مهم نیست درسته الان واسه من بود و نبودشون فرقی نداره ولی خوب اون اوایل چون مخالف بودن خیلی اذییت کردن همین چیزا هم باعث اعصاب خوردی میشد یه دروغایی می‌رفت واسه شوهرم سره هم میکرد که هر کس دیگه ای بود باور میکرد واسه همینه میگن خانواده به شدت مهمه
ببین کتاب( عشق ویرانگر) رو بخون هم با خلق و خو و اختلالات خودت آشنا شو و خودت رو بیشتر بشناس تا بدونی چه آدمی مناسب هست.
بعد با مثال هایی که آورده دقیقا متوجه میشی چه شخصیتی رو نمیتونی بپذیری.
همچنین کتاب( شخصیت عصبی زمان ما).
هر دو خارجیه ولی ترجمه های خوبی ازشون موجوده.
کتاب اولی که گفتم عشق ویرانگر خیلی خوبه.
ترفند هامم یکیش این بود، مثلا میگفتم توی فلان کامنت یه پسری در مورد دختری که فلان کارو کرده اینجوری نوشته.
اینجوری سر حرف و گفتگو رو باز میکردم تا ببینم نگاهش و مزه ی دهنش چیه.
همون لا به لا هم من نظر و حرفممو میگفتم که اونم بدونه سیستم فکری منو هم اون میگفت ، یا گاهأ هم سکوت میکردم.
این یه نمونه
یکیش هم میگفتم میخوام برم سفر(الکی)
وقتی مخالفت میکرد علتش رو باید در میاوردم چ متوجه میشدم که بفهمم از روی شَک میگه نرو یا خطر و نگرانی. ( یا مثل همون کامنت حرف مینداختم در مورد موضوع)
مشاجره هم نمیکردیم.
چون من از آدم کنترل گر بیزار بودم.
