واقعأ هدفتون از بچه دار شدن چی بود

به نظر من هدف نیست

ی جور عشششق شیرین و جذاب و نابه که سختیاش در لحظه سخته اما شیرین و قابل تحمل 

چون وقتی میبینی ی فرشته پاک مخصوصا وقتی خواب هستن کنارت آروم قرار گرفته همه مشکلات رو انگار میشوره میبره.

انگار قوی تر و با اراده تر از گذشته هستی و وجود بچت ی قدرت بینهایت بهت میده.

من بچه دار شدن و تربیت کردن فرزند خوب که به درد جامعه و بقیه بخوره رو رسالت خودم میدونم

و تمام تلاشمو حتما میکنم تا به بهترین شکل ممکن انجامش بدم. 

هر وقت بچه دار شدی 

حرف من می فهمی

واسه هر مرحله از رشدش کلی ذوق می‌کنی

خب شوهر هم محدودیت میاره

ازدواج نکنیم؟

نمی‌دونم نظرم چقدر. درسته و چقدر اشتباه چون وقتی که من بچه دار شدم فقط بشدت خسته و دل گرفته از تنهایی و غربت بودم  ولی احساس میکنم اگه بتونیم بچه های با روان سالم بزرگ کنیم مثل مراقبت از یه نهاله که وقتی بزرگ شد زیر سایه اش می‌شینی از میوه اش میخوری و لذت بودنش رو می‌بری بنظر من بچه هم همچین حسی داره اگه به بچه هامون عشق بدون منت بدیم عشق بدون منت هم دریافت میکنیم

اگر تو جامعه ایرانی مرد ب این بلوغ برسه ک من وظیفه دارم بچه نگه دارم 

من وظیفه دارم نوبتی کار کنم تو خونه 

و زن من خانوم خونس اینطوری متوجه میشیم لذت بچا ینی چی 

چون هنوز ب اون درک نرسیده مردای ایرانی زن های جامعه ما همیشه خسته هستن و این تو ناخودآگاهشون حک شده ک تو باید بچه رو بزرگ و تربیت کنی 

متاسفانه همین طوره. 

پیش فرض ذهنی همه اینه که اگر ازدواجی صورت میگیره حتما باید بچه ای هم در کار باشه. 

اگر در کار نیست مربوط به تصمیمات شخصی و علایق و عقاید نمیشه. حتما مشکل فیزیولوژیک وجود داره.

دیدین خارجیا یه پرستار بچه دارن تو اینیستا دیدین خانومه فقط موقع شیر دادن یا بازی کردن و شادی کردن با بچه هاس؟؟؟

این چیزیه ک هنوز یه خانوم ایرانی نداره 

و گاهی بخاطراین خسته و بی رمقه 

هنوز ب این درک نرسیدیم چه لذت هایی دیگه ای هست

 مثلا یه فقیر نمیتونه با هزار میلیارد فکری بکنه که یه میلیاردی ک از اول پولدار بوده رو بکنه 

میدونی حرفم اون درک نکردنس ک ما هنوز یسری چیزا نمیدونیم و فقط سختیای بچه رو دیدیم هنوز نمیدویم

بنظر من اشتباه فکر میکنید انقدر زنهای سرسخت و با پشتکاری هستن که با وجود چندین بچه دارن کار میکنن درآمد دارن و زندگی چندتا از اقوامشون رو هم ساپورت میکنن و بچه براشون شده یه هدف بزرگ که دست از تلاش برندارن

هدفمون: 

خودتخریبی

تجربه چندسایز بزرگتر بودن

تجربه راه رفتن پنگئن وار

خوردن خوراکی های غیرمعمول

پرهیز و چندش از خوراکی های سابق

پف کردن تمام فرورفتگی ها

علاقه به ریاضت و دردکشیدن در حد مرگ برای چندساعت

زخم و درد در ناحیه هایی که تصور نمیشود

تمرین سکوت دربرابر اظهارنظرهای گوناگون درباره وزن، قیافه، اسم، ...مربوط به مادر و کودک

علاقه به شب بیداریهای بسیار 

به درک بیشتر رسیدن نسبت به بیشعوری همسر

گذراندن چالش های بسیار مهیج ِ دندان درآوردن،راه رفتن،واکسن زدن،از شیر گرفتن،حرف زدن،از پوشک گرفتن، ..

تقریبا همینه. 

حس مادر شدن و پرورش دادن 

حس عشق دادن به پاره ای از وجود خودت

حس شیرین دوست داشتن واقعی. چون بنظر من عشقی که مادر به فرزندش داره از نوع راست ترین و واقعی ترین هاست. گاهی تو زندگی زناشویی عشق همسرها بهم یا کم میشه یا محو میشه یا اصلا از اول بوجود نمیاد و از جهت رفع تکلیف اجتماعی در مواجهه با دیگران فقط بهم بله میدن و به عقد هم درمیان.