اینقد سختی کشیدم اینقد هزار بار بهش فکر کردم اما خری اگ این کارو کنی
خانوادم سمی ان! من حالتم بخاطر سنم نیست حسیه که داشتم ۷سالمم بود هی تو دلم میگفتم چی میشد من وجود نداشتم یا چرا به وجود اومدم
خانوادم جلو من کتک کاری میکنن هر روز
تحقیرم میکنن
بابام به مامانم شک دارع
بعد انتظار دارن من بمونم و بهشون خدمت کنم
خب میدونی ....اگ اینجوری بشینم وقتی ۷۰ سالم شه چی جواب خودمو بدم...و یه عشقی دارم ک اگه بمیرم نابود میشه ک اون مامانمه....هدفمه زندگیمه جونمه...میخوام سربلندش کنم....میخوام وقتی بزرگ شدم به اینکه تو بدترین شرایط روی پام وایسادمو بلند شدم افتخار کنم...خیلی ادمای بزرگ بچگی های بدی داشتن...میتونیم درستش کنیم....هنوزم حالم بد میشه هنوز بدنمو زخم میکنم ولی...کنارش به زندگیمم میرسم تا کم کم کاملا خوب بشم
محیط خانواده که آشوب باشه ذهن اهل خانه آشفته میشه حق داری
ولی اگر قرار باشه با هر اتفاقی بفکر خودک..شی باشیم که سنگ رو سنگ بند نمیشه
اینکه چیزی نیست اونقدررر مسائل و مشکلات کوچیک و بزرگ هست که باید باهاشون دست و پنجه نرم کنیم که اینا در برابرش چیزی نیست
زندگی همینه پستی بلندی زیاده باید اولا خودت رو روح خودت رو تقویت کنی
بفکر سرمایه گذاری رو ذهن و روان و آینده خودت باشی تا بتونی سریعتر مستقل بشی و کمتر تو این محیطی که الان هستی آسیب ببینی
اگر الان بخوام بهت پیشنهادی بکنم
اینه که برای خودت برنامه ریزی داشته باشی یک مکان امن داشته باش مثلا اتاقت
کتاب های خوب بخون ، درست رو خوب بخون ، موسیقی خوب گوش بده ، پادکست های صوتی خوب گوش بده ، و سعی کن حرف های تحقیر آمیز خانواده رو نشنیده بگیری
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
43 ثانیه پیش
45 ثانیه پیش
46 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز