بچه ها بیاید راهنمایی در مورد عروسمون

حساسیت پوستی شدید

😂

تو شهر چند میلیونی،کارگر پیدا نکردم(خونه مردم بود باید مطمئن می‌بود)

خلاصه یکی از آشناها کار داشت اومد چیزی بگیره از دم در. خونه رو دید برگاش ریخت و گفت اینجا جمع نمیشه و موند و خواهرانه کمکم کرد.خدا خیرش بده.ازش یاد گرفتم دلم بزرگ باشه و همیشه کمک حال بقیه باشم نگم این دورش پر از آدمه، من غریبه ام،به من احتیاجی ندارم. و صادقانه تعارف بزنم واسه کمک.نه واسه رفع تکلیف آخه بقیه هم زنگ میزدم میگفتن کمک خواستی بگو بیایم ولی قشنگ معلوم بود تعارف الکی میزنن و امیدوارم من بگم نه😅

من یه تجربه ای دارم به این صورت:

از سر خجالت هیچی به هیچ کس نمی گفتم.بعد هی گفتم من بی زبونم.بعد خجالت رفت کنار ،من حرفم رو میزدم.بعد متوجه شدم وقتی با یکی مودبانه رفتار میکنی اپن بیشعوربازی درمیاره،دیگه بخوای جوابش رو بدی اینجور نیست بشینه سرجاش شرمنده شه حق رو بپذیره بلکه صدتا بارت می‌کنه و احترام تو و اعصاب تو رو بیشتر خراب می‌کنه پرده ها دریده میشه.لذا برگشتم به دوره سکوت.ولی اینبار هی خودم رو سرزنش نمیکنم بلکه با اعتماد به نفس و از روی اینکه می‌دونم من عقلم بیشتره می‌گذرم.الان من چیزی گفته بودم اون قبول میکرد؟اون که وقتی گفتم میایم با هم مرتب میکنیم و منظورم این بود من کمکتون میکنم،ناراحت شد که اصلا چرا باید کار کنه که من بخوام کمکش کنم؟سکوت نمی‌کرد فتنه درست میکرد بعد اعصاب من بهم میریخت‌.