او در سال 1998 با پوشیدن لباس مخصوص پرستاران، خودش را به عنوان پرستاری معرفی کرد که می‌خواهد نوزادی را به اتاق مادرش برساند؛ بعد نوزاد را، کامیا موبلی، در یک کیف گذاشت و از بیمارستان خارج شد.
گلوریا ویلیامز 52 ساله، وقتی ماجرای کودک ربایی را در دادگاه تعریف کرد، به جرم آدم‌ربایی محکوم به 22 سال حبس شد.
خودش می‌گوید: «یادم هست که می‌دویدم و هر آن ممکن بود کسی بازویم را بگیرد و بپرسد در کیفت چه داری؟»
این زن یک ماه بعد از سقط شدن جنینش، دست به این کودک ربایی زده بود. ضمن اینکه آن زمان بعد از طلاق، سرپرستی دو فرزند دیگرش هم از دست داده بود و به هیچ وجه شرایط روحی خوبی نداشته است.
به همین خاطر، بدون هیچ برنامه‌ریزی قبلی، راهی بیمارستانی در جنوب جکسون‌ویل، جنوب کارولینا، می‌شود و اقدام به ربودن یک نوزاد می‌کند: «انگار روی حالت خلبان خودکار بودم! کنترل زندگی‌ام را از دست داده بودم؛ همه چیزم را از دست داده بودم.»
ویلیامز، «کامیا موبلی» را با اسم «الکسیس مانیگو» بزرگ کرد تا اینکه در سال 2017 دستگیر شد.
از آنجا که کامیا هیچ مدرک شناسایی و هویت قانونی نداشت، نمی‌توانست گواهینامه رانندگی‌اش را بگیرد و همین موضوع باعث شد ویلیامز تمام حقیقت را برای دخترک تعریف کند.
کامیا هم به یکی از دوستانش موضوع را گفت اما با پلیس صحبتی نکرد. در نهایت، در سال 2017 مرکز ملی کودکان گمشده و استثمار شده، با دریافت یک نامه ناشناس درباره کامیا، مسئولان قضایی را آگاه کرد.
ویلیامز، در روز دادگاه از «شانارا موبلی»، مادر واقعی، که معتقد است ویلیامز باید اعدام شود، عذرخواهی کرد و به کامیا گفت: «من همیشه تو را دوست خواهم داشت، همیشه. اما تو مال من نیستی. پدر و مادر تو همینجا کنارت هستند.»
شانارا که به خاطر ربوده شدن نوزادش دچار افسردگی شده، می‌گوید: «تمام این سال‌ها را با گریه خوابیدم، با گریه بیدار شدم، با بچه‌های دیگر با گریه بازی کردم و حالا با دیدن دخترم که به رباینده‌اش مامان می‌گوید و شماره او را در تلفنش به نام «مامان» ثبت کرده، دردم دوباره تازه شده است.»
اما کامیا نظر دیگری دارد: «مطمئنم که او باید مدتی در زندان باشد اما امیدوارم این مدت خیلی طولانی نباشد. به نظرم آنها باید گذشت داشته باشند. او من را دزدیده اما شکنجه‌ام نکرده و خیلی خوب از من مراقبت کرده است.»
منبع: DailyMail
