نی‌نی سایت: با اشاره به اینکه والدین اغلب در دوران کودکی دوستان فرزندانشان را انتخاب می‌کنند گفت: والدین کودکان را در گروه‌های بازی قرار می‌دهند، یا برای بازی با بچه‌هایی که به خوبی می شناسند یا دوست دارند برنامه ریزی می‌کنند. وی گفت: اما فرزندان در دوران بزرگسالی خودشان تصمیم م گیرید با چه کسانی دوست شوند و اوقات را با چه گروه‌هایی بگذرانند. زارع نیستانک اضافه کرد: دوستان افرادی همسن یا نزدیک به سن فرزندان هستند که تجربیات و علایقی شبیه به یکدیگر دارند. هر روز تصمیمات زیادی می گیرند و بر انتخاب‌ها و رفتارهای یکدیگر تأثیر می گذارند. این طبیعت بشر به شمار می رود که از گروه افراد هم سن و سال خود حرف شنوی دارد و چیزهایی از آنان یاد می‌گیرد.
زارع نیستانک تاکید کرد: طبیعی است با افزایش استقلال شخصی کودکان، همسالان نقش مهمتری در زندگی آنها ایفا می‌کنند. ممکن است بیش از آنچه با والدین یا خواهر و برادر وقت سپری می‌کنند، با همسالان خود وقت گذرانند. یا روابط نزدیکی با بعضی از دوستان خود برقرار می‌کنند و آن چنان به یکدیگر وابسته می‌شوند که احساس می‌کنند؛ خانواده گسترده‌ای هستند. این دکترای روانشناسی کودک و نوجوان افزود: علاوه بر دوستان صمیمی، ممکن است رفتار سایر نوجوانان در مدرسه، مسجد، تیم‌های ورزشی یا انجمن‌ها بر طرز پوشش، رفتار و دیدگاه‌های فرزندان تاثیر بگذارد. زارع نیستانک در پایان گفت: طبیعی است که افراد خود را با همسالان خود مقایسه می‌کنند. به عنوان مثال این که آرزو دارند چگونه باشند یا فکر می کنند باید چگونه باشند یا می خواهند چه چیزی را به دست آورند، در روابط بین همسالان شکل می گیرد. افراد از همسالان خود تأثیر می‌پذیرند و مانند همسالانی که مورد تحسین آنهاست، کارهایی را انجام می دهند.
منبع: ایسنا
