نینی سایت: والدینی که تازه صاحب فرزند شدهاند استراتژیهای خاص خود را برای سپری کردن زندگی جدید در یک سال نخست ورود مهمان دلبندشان دارند. بسیاری معتقدند یک سال ابتدایی پدر و مادر شدن از آن چنان اهمیتی برخوردار است که میتواند در شکلگیری سمت و سوی فکر آنها در تربیت نوزادشان تأثیر بسزایی داشته باشد. کمخوابی والدین و افزایش فشار محیط کار که با برهم خوردن نظم اولیه زندگی آنها تا پیش از تولد فرزند بی ارتباط نیست، همواره یکی از دغدغههای مهم تازه پدر و مادر شدهها به شمار می آید. تقریبا 80 درصد زنانی که تازه مادر شدهاند سطحی از اختلالات در خلق و خوی را تجربه میکنند.
اما خبر خوشحالکننده این است که در نهایت پدر و مادران جوان میتوانند به طرز خلاقانهای راهحل مناسبی جهت حل این مشکلات پیدا کنند. کسب حمایت از جانب دوستان و بستگان از جمله کمکهای جانبی در این مسیر دشوار به شمار میآید.
در اینجا تجربه برخی از والدین را درخصوص گذراندن یک سال نخست سه نفره شدنشان مرور میکنیم!
- خانم لیز لانگ، مدیر 36 ساله یک شرکت در نیویورک که حالا دو فرزند 4.5 و 2 ساله دارد
»متوجه شدم زمانی که در خانه هستم کودکانم تنها دوست دارند که در کنارم باشند. اینها لحظات شیرینی هستند که همیشه به آنها فکر میکنم با این حال باید به کارهای شخصی خود نیز میرسیدم، البته به طوریکه موجب ناراحتی کودکانم نمیشدم. پس در برخی موارد طوری وانمود میکردم که شخصی در انتظارم است و باید برای لحظاتی آنها را به حال خود رها کنم. از این فرصت استفاده کرده و تلفنهای ضروری را انجام میدادم و حتی با خیالی راحت حمام میکردم بیآنکه کودکانم دچار ناراحتی شوند«
- کریستین راچفورد، 32 ساله محقق علوم پزشکی در هوستون آمریکا
»هم قرار بود کار تمام وقت داشته باشم و هم یک مادر باشم. در ظاهر و در ابتدای امر بسیار سخت و حتی غیرممکن به نظر میرسید. در واقع برای چنین هیجانی آمادگی نداشتم. میدانستم که برنامه کارهایم بسیار فشرده بود و دنیای از کار روی سرم ریخته بود. اما باید با واقعیت کنار میآمدم. پس، از ساعت 9 شب به بعد، زمان را برای خود میدانستم و در حقیقت از این موقع شبانه روز به بعد بود که به کارهای درسی و شخصی رسیدگی میکردم. تا پیش از آن ساعت یک مادر کامل بودم و در این مسیر همسرم کمک زیادی به من میکرد«
- مایون استوارت، پدر 34 سالهای که معمولا در خانه است. او پدر ورونیکای 4.5 ساله و بتریکس 4 ماهه است
«به عنوان پدری که معمولا در خانه هستم و از بچهها مراقبت میکنم خیلی مواقع فکر میکنم که اینجا یک کلاس مهم آموزشی است! و تمام تلاش خود را برای افزایش سطح کیفی این کلاس انجام میدهم. استراتژی اصلی من در تربیت کودکانم این است که اگر آنها خوشحال باشند پس کارم را به درستی انجام دادهام. پس برای خوشحال کردن آنها باید بدنی سالم و روانی آرام داشته باشم. به همین دلیل ورزش میکنم، یوگا تمرین میکنم تا روحی آرام و بانشاط داشته باشم»