برای خرید به سوپرمارکت رفته بودم و لابه‌لای قفسه‌ها می‌گشتم که صدای جیغ دختربچه‌ای 3-2 ساله توجهم را جلب کرد. دخترک پشت دخل نشسته بود و هراسان جیغ می‌زد و گریه می‌کرد و مغازه‌دار که دایی‌اش بود، نمی‌توانست گریه او را قطع کند. مادر کودک که چند دقیقه قبل از مغازه بیرون رفته بود با ادامه گریه بچه مجبور شد دوباره برگردد و بچه را آرام کند. وضعیتی که آن روز در مغازه مشاهده کردم برای من تازگی نداشت.
بارها با بچه‌هایی مواجه شده بودم که از بودن در هر فضایی که مادرشان نباشد، احساس ناامنی می‌کردند و جیغ و گریه راه می‌انداختند. در روانشناسی گفته می‌شود این بچه‌ها سبک دلبستگی ناایمن دارند. سبک دلبستگی موضوع مهمی در شکل‌گیری و رشد شخصیت کودکان است که شاید کمتر درباره آن شنیده باشید اما می‌تواند آینده فرزند شما را زیر و رو کند. بچه‌ها از بدو تولد چون همه نیازهایشان توسط مادر برآورده می‌شود بسیار به حضور او وابسته‌اند. از ۶ماهگی تا ۳سالگی بچه‌ها دوست دارند مدام کنار مادر باشند و وقتی مادر از آنها فاصله می‌گیرد واکنش نشان می‌دهند. این واکنش شکل‌های مختلفی دارد. برخی کودکان با دور شدن مادر مضطرب نمی‌شوند اما با برگشتن او شاد می‌شوند. این‌ها سبک دلبستگی ایمن دارند. بعضی بچه‌ها با برگشتن مادر، باز هم ناآرام هستند و پرخاش می‌کنند که سبک دلبستگی ناایمن دارند و برخی کودکان با وجود بی‌تابی‌هایی که برای حضور مادر دارند، با برگشت مادر به او بی‌محلی می‌کنند و از او اجتناب دارند. این کودکان دارای سبک دلبستگی اجتنابی هستند.
3سالگی اوج شکل‌گیری سبک‌های دلبستگی است و رفتار مادر تعیین می‌کند که فرزند چطور سبکی داشته باشد. اهمیت این ماجرا وقتی بیشتر می‌شود که بدانید الگوهای دلبستگی همیشه با بچه‌ها می‌ماند و روابط عاطفی‌شان در بزرگسالی بر مبنای همین الگوها شکل می‌گیرد. بنابراین موفقیت یا شکست در روابط عاطفی آنها بستگی به این دارد که در دوران کودکی چه سبکی از دلبستگی را تجربه کرده‌اند.
اما وظیفه شما به عنوان یک مادر چیست؟ مهمترین کاری که باید انجام دهید این است که در فرزندتان سبک دلبستگی ایمن را شکل دهید. او باید دریابد که همیشه از حضور و حمایت شما برخوردار است. هنگام بازی کنار او بنشینید و با او ارتباط چشمی برقرار کنید. او را بسیار نوازش کنید و در آغوش بگیرید. هیچ وقت کودک را تهدید به ترک کردن و تنها گذاشتن نکنید. وقتی باید او را در اتاق تنها بگذارید، چند دقیقه یک بار به او سرکشی کنید یا در جایی بگذاریدش که بتواند متوجه حضور شما شود و شما را از دور ببیند. نیازهای کودک (گرسنگی، نظافت، حمایت در مقابل ترس‌ها و دردهایش و...) را بلافاصله برآورده کنید تا کودک از حضور شما در زندگی‌اش مطمئن باشد.
منبع: ویژه نامه ایران بانو ضمیمه روزنامه ایران
پسر ۳ سال و سه ماهه ای دارم که با وجود وابستگی نسبی که به من داشته حدود دو هفته ای هست که وابستگیس شدت پیدا کرده حتی با پدرش هم بیرون نمیره لطفا راهنماییم کنید
باید بگم که تنها تو تخت و اتاق خودش می خوابه ولی اگه من از ماشین پیاده بشم به شدت گریه می کنه