کاظم سلامت در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه زنجان، با بیان این مطلب اظهار کرد: وابستگی نوزاد یا کودک به والدین یک نیاز اساسی و زیستی بوده و برخی از کارشناسان به جد معتقدند که این نیاز در بعضی کودکان حتی از نیاز گرسنگی و تشنگی بیشتر احساس می‌شود.
این روان‌شناس ادامه داد: در واقع وابستگی و دلبستگی کودک به والدین به دو صورت وابستگی ایمن و ناایمن بروز می‌کند. در وابستگی ایمن کودک از میزان وابستگی خود راضی بوده و هیچ‌گاه زمانی که برای چند ساعت از والدینش دور می‌ماند، دچار اضطراب جدایی نمی‌شود و خیلی زود خود را با محیط سازگار می‌کند.
وی افزود: وابستگی ناایمن عکس حالت ایمن بروز کرده و کودک دایما در اضطراب جدایی از والدین به سر می‌برد. در این حالت کودک طی ساعات جدایی گریه و بی‌تابی کرده و در برابر اینکه تنها و دور از پدر و مادرش بماند، به شدت از خود مقاومت نشان می‌دهد.
سلامت در این رابطه گفت: شخصیت و ژنتیک کودکان به دو دسته آسان و دشوار دسته‌بندی می‌شود. کودکان آسان کودکانی هستند که در حالت وابسته ایمن به سر می‌برند، اما ارتباط برقرار کردن با کودکان دشوار سخت بوده و اغلب دچار وابستگی ناایمن می‌شوند. در نتیجه می‌توان اذعان کرد که بخشی از وابستگی ناشی از ژنتیک فرد است.
این روان‌شناس خاطرنشان کرد: والدین باید در نظر بگیرند که وابستگی کودک‌شان تا سه سالگی نگران‌کننده نیست و در واقع این احساس فرزندشان باید از جانب آن‌ها مورد پذیرش واقع شود. به عبارت دیگر رعایت حال کودک‌شان را بکنند، او را کمتر نزد غریبه‌ها بگذارند و برایش توضیح دهند که اگر طی ساعاتی از روز مجبورند تنهایش بگذارند، موقتی است و هیچ‌گاه او را ترک نخواهند کرد.
منبع: ایسنا
