به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه همدان، مداوم تاب می خورد، علاقه غیر طبیعی به برخی اشیاء دارد و در صورتی که تغییر در برنامه روتین زندگی وی ایجاد شود احساس ناراحتی کرده و از نوازش شدن اجتناب می کند و به نور، صدا و یا لمس شدن حساسیت نشان می دهد و به درد بی تفاوت است. سرش را بر زمین می کوبد و یا دستها و پاها را به دیوار می کوبد. او را به روانپزشک می برند و در کمال تعجب بیماری اوتیسم در او تشخیص داده می شود نامی که برای اولین بار به گوش این والدین مضطرب رسیده و اکنون سردرگمند و نمی دانند راه درمان آن چیست؟
دریغ از اینکه برای اوتیسم درمان قطعی وجود ندارد اما در عیم حال درمانهایی مانند درمان خانوادگی، آموزشی، رفتاری و دارویی برای آنها وجود دارد که باید به پزشک مراجعه کنند تا بسته به شدت و ضعف بیماری راه درمان را آغاز کرده و پیش بگیرند.
شناسایی 900 کودک مبتلا به اوتیسم در همدان
مدیرکل بهزیستی استان همدان از شناسایی 900 نفر کودک مبتلا به اوتیسم طی سال 91 و 92 خبر داد.
"اکبر سوری" با اعلام این خبر، به خبرنگار ایسنا گفت: بهترین دوره طلایی درمان بیماری اوتیسم از 18 ماهگی کودک است که خانواده‌ها باید به موقع نسبت به درمان کودکان مبتلای خود اقدام کنند.
وی ادامه داد: به کودکان مبتلا به اوتیسم دانشمندان بدون مغز می‌گویند چرا که آنها در تفکر فرو رفته و برخورد سرد و یخچالی دارند که با تکنیک‌های مراکز توانبخشی اوتیسم بسیاری از آنها به زندگی طبیعی خود بازمی گردند.
شیوع چشمگیر اوتیسم در همدان
سوری تصریح کرد: اوتیسم یک بیماری اجتماعی ارتباطی است که در استان همدان از شیوع چشمگیری برخوردار است.
وی خاطرنشان کرد: بر اساس آمار سازمان جهانی بهداشت از هر 10 هزار نفر جمعیت 50 تا 60 نفر دچار اوتیسم هستند که شدت و نوع آنها بسیار متفاوت است.
بی تفاوتی به اوتیسم 70 درصد احتمال معلولیت را بالا می برد
سوری تاکید کرد: در صورتی که مداخلات به هنگام برای معالجه افراد مبتلا به اوتیسم انجام نگیرد 75 درصد از آنها دچار معلولیت می‌شوند.
مدیرکل بهزیستی همدان خاطرنشان کرد: حدود 15 درصد افراد مبتلا به اوتیسم به صورت طبیعی در جامعه قادر به زندگی طبیعی هستند و 10 درصد آنها نیز جزو افراد باهوش جامعه هستند.
سوری تصریح کرد: مرکز ذهن زیبا تحت نظر مجموعه بهزیستی بوده که به صورت روزانه کودکان مبتلا به اوتیسم را توانبخشی و آموزش‌های ویژه و طیف درمانی ارائه می کند.
وی خاطرنشان کرد: طی دو سه سال اخیر با مداخلات بهنگام موفق به کاهش عوارض ناشی از اوتیسم و درمان بسیاری از کودکان شدیم.
مدیرکل بهزیستی همدان یادآور شد: با توجه به آمار موجود و تحقیقات انجام شده در کودکان دو تا پنج سال از مجموع 35 هزار نفر مبتلایان به اوتیسم 20 هزار نفر به نتیجه مطلوب دست یافتند.
طول درمان اوتیسم بلندمدت است
یک روانپزشک و متخصص اعصاب و روان طول دوره درمان اوتیسم را بسیار بلندمدت دانست.
دکتر "علی قلعه ایها" به خبرنگار ایسنا گفت: اوتیسم نوعی بیماری رفتاری است که درمان خاصی برای آن وجود ندارد اما کودکی که مبتلا به این بیماریست باید تحت نظر پزشک معالج قرار گیرد تا رفتارهای او تغییر کند.
وی افزود: بیماران مبتلا به اوتیسم در خود فرو رفته و در ایجاد ارتباطات عاطفی و کلامی بسیار ضعیف عمل می کنند به گونه ای که یک کودک به دنبال رفتن مادر از خانه به بیرون واکنش نشان داده و گریه می کند اما اینگونه کودکان نسبت به عواطف بی تفاوت هستند.
اوتیسم درمان 100 درصدی ندارد
دکتر قلعه ایها با بیان اینکه درمان قطعی و 100 درصدی برای کودکان مبتلا به این بیماری وجود ندارد، گفت: گاهی برخی کودکان که اوتیسم دارند در بزرگسالی هم با مشکل عدم ایجاد ارتباط عاطفی مواجه هستند که این موضوع برای خانواده‌ها آزار دهنده است.
وی با بیان اینکه بروز بیماری اوتیسم از سنین زیر سه سال شروع می شود، تصریح کرد: درمانهای معمولی برای کنترل این بیماری وجود دارد که شامل برنامه های رفتاری، آموزشی برای کودکان مبتلا به اوتیسم و خانواده‌های آنها در نحوه برخورد با آنهاست همچنین این بیماری درمان دارویی نیز دارد که هزینه بر نبوده و بسیار ارزان قیمت است.
این روانپزشک تصریح کرد: کودکانی که مبتلا به اوتیسم هستند درک درستی از محیط اطراف خود نداشته و برخی از آنها به علت عدم ایجاد ارتباط کم هوش هستند.
پسران 4 برابر دختران در معرض ابتلا به بیماری اوتیسم هستند
وی یادآور شد: بروز این بیماری چهار برابر در پسران بیشتر از دختران بوده و به طور متوسط از هر 10 هزار نفر کودک هشت نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند.
دکتر قلعه‌ایها گفت: عوامل مختلفی در بروز این بیماری تاثیرگذار است اما زمینه ارثی در بروز این بیماری بی تاثیر نیست همچنین تحقیقات نشان داده برخی ویروس‌ها و عفونت‌ها می توانند در بروز این بیماری تاثیرگذار باشند اما علت دقیق آن مشخص نیست.
به گزارش ایسنا؛ به نظر می رسد این بیماری ژنتیکی و ارثی باشد اما تحقیقاتی در مورد این بیماری مرموز وجود دارد که هنوز علت اصلی بروز این بیماری مشخص نشده اما بهتر است مادران به جای فرار از این بیماری کودکان خود را تحت معالجه قرار دهند تا شدت تاثیر این بیماری در کودکشان به حداقل برسد.
منبع: ایسنا
