اسید اگزالیک و پورین‌ها:
خوردن بیش از حد اسفناج می‌تواند توانایی بدن در جذب مواد معدنی را مختل کند. اسید اگزالیک موجود در اسفناج با روی، منیزیم و کلسیم متصل می‌شود که به همین دلیل بدن مواد مغذی کافی را جذب نمی‌کند که ممکن است منجر به کمبود مواد معدنی شود. مقادیر بالای پورین‌ها و اگزالات‌ها می‌تواند باعث ایجاد بیماری‌هایی مانند سنگ کلیه و نقرس (نوعی آرتریت) شود. مقادیر زیاد اسید اگزالیک موجود در اسفناج ممکن است سنگ‌های اگزالات کلسیمی را در کلیه ایجاد کند. محتوای پورین زیاد اسفناج همچنین ممکن است نقرس یا آرتریت نقرسی را تشدید کند و منجر به درد مفاصل، تورم و التهاب شود.
ویتأمین K:
اگر فردی از دارو‌های ضد انعقاد (رقیق‌کننده‌های خون) مانند وارفارین استفاده می‌کند نباید اسفناج مصرف کند. اسفناج دارای ویتأمین K بسیار بالایی است و این ماده مغذی ممکن است با داروی ضد انعقاد واکنش نشان دهد و به طور قابل توجهی بر عملکرد و تأثیر آن بر سایر عوامل انعقادی موجود در خون تأثیر بگذارد.
مشکلات گوارشی:
خوردن بیش از حد اسفناج ممکن است منجر به تجمع بیش از حد گاز، نفخ و گرفتگی عضلات شود زیرا بدن ما برای هضم بار بیش از حد اسفناج به زمان نیاز دارد و نمی‌تواند آن را به یکباره متابولیزه کند. اسفناج سرشار از فیبر است و هضم آن به زمان نیاز دارد که ممکن است منجر به اسهال، درد شکم و گاهی تب شود. اسفناج منبع خوبی از آهن است اما گاهی به دلیل فیبر زیاد و مصرف زیاد آن بدن قادر به جذب آهن گیاهی مصرفی ما نیست.
هیستأمین:
این سبزی برگ دار حاوی هیستأمین بوده که ممکن است باعث ایجاد یک اثر شبه آلرژیک جزئی یا واکنش آلرژیک در برخی افراد شود.
تداخل دارویی:
بیمارانی که از دارو‌های ضد انعقاد (رقیق‌کننده‌های خون) مانند وارفارین استفاده می‌کنند نباید اسفناج مصرف کنند زیرا دارای ویتأمین K بسیار بالایی هستند و این ماده مغذی ممکن است با داروی ضد انعقاد واکنش نشان دهد و بر فعالیت آن و سایر عوامل انعقادی تأثیر بگذارد.
منبع:
